Każda z nas ma czasami tzw. zły dzień, prawda?

I chociaż praktycznie niemożliwe jest uniknięcie takich dni całkowicie, możemy nauczyć się

radzić sobie z nimi i zastosować strategie, które pozwolą nam obrócić zły dzień w dobry.

Myślę że istnieje na to wiele sposobów. Na pewno jest ich więcej niż te, o których dzisiaj

napiszę. Na każdą z nas zadziała coś innego, ale warto mieć gdzieś z tyłu głowy taki

zestaw awaryjny, w razie gdyby taki dzień znowu nas dopadł, bo prędzej czy później tak

właśnie się stanie...

2. Oprócz tego, że mówisz do Boga - słuchaj Go! 

Otwórz Biblię. Słuchaj Bożego Słowa. Puść sobie dobre kazanie, podcast, biblię audio 

niech leci w tle.

Skup się na prawdzie, którą niesie Boże Słowo. Karm się Bożym Słowem!

Wiem jak łatwo rzucić się w wir netflixa, social mediów itd. i karmić się tym, co nie może

dać zaspokojenia.

Ale nie ma nic lepszego, jak podczas trudnego, stresującego dnia wsłuchać się w Boże

obietnice.

Jak przyjść do Niego i posłuchać, że 'O nic nie musisz się martwić, bo On o wszystko

zadbał'.

Albo że 'ma o Tobie myśli o pokoju, a nie o niedoli.' 

Nie ma nic bardziej motywującego niż przypomnienie o odpowiedzialności jaką mamy, za

każdą sekundę życia. Albo że Bóg może obrócić w dobro każdą sytuację naszego życia.

Szukaj więc Bożej prawdy i podnoszących na duchu obietnic w Bożym Słowie.

Warto mieć zestaw kilku wersetów 'awaryjnych', nad którymi w takie dni będziemy mogły

się skupić i nad którymi będziemy mogły rozmyślać.

3. Pamiętaj, że to ty masz kontrolę

Skup się na kontrolowaniu tego, co leży w twoim zasięgu i oddaj w Boże ręce to, co nie

zależy od ciebie. 

Nie możesz kontrolować okoliczności życia, ale możesz kontrolować to, jak na nie

reagujesz. 

Nie możesz kontrolować innych, ale możemy kontrolować siebie. 

Dlatego jeśli dopadł cię 'zły dzień', z modlitwą pozbądź się mentalności ofiary i popatrz na

ten dzień z innej, Bożej perspektywy. Weź odpowiedzialność za to, jak potoczą się kolejne

godziny - nie muszą być zmarnowane!

Możesz wybrać pokój w chaosie dnia.

Możesz wybrać łagodne słowa w nerwowej atmosferze.

Możesz wybrać działanie w słabości.

Możesz zrobić naprawdę wiele rzeczy, które rzucą nieco światła na dalszą część dnia i

przywrócą ci równowagę.

Ale wiem też, że wdzięczność jest bardzo skutecznym lekarstwem na zły dzień.

Dlatego odwrócić swój wzrok od negatywów i zobaczyć tą jaśniejszą stronę życia. Boże

błogosławieństwa, którymi jesteś codziennie zasypywana!

Zamiast nieposłusznych dzieci, spróbuj zobaczyć zdrowe, które może i są nieposłuszne, ale

nadal są darem.

Zamiast niekończących się obowiązków zobacz rodzinę, dla której to wszystko robisz.

Dobrze jest postarać się zobaczyć nie tylko czynsz albo ratę kredytu do zapłacenia, ale i

miejsce do życia, które masz i które tak kochasz, 

Zamiast choroby spróbuj dostrzec bliskich, którzy cię wspierają.

Licz swoje błogosławieństwa. 

To mała rzecz, która robi naprawdę ogromną różnicę!

5. Wyłącz telefon

... albo ogranicz jego użycie do niezbędnego minimum. 

Nie sprawdzaj social mediów, nie sprawdzaj co minutę poczty, nie angażuj się, nie odpisuj,

nie przeglądaj idealnego życia idealnych ludzi na instagramie. To często ma o wiele bardziej

niszczące skutki niż możesz sobie wyobrazić.

Zamiast poprawić ci humor, może jeszcze bardziej pogrążyć cię w niezadowoleniu, poczuciu

winy, obciążyć jakimiś nierealnymi oczekiwaniami względem codzienności i życia.

Czasami po prostu dobrze jest się wyciszyć, a telefon w tym nie pomaga.

Czasami trzeba skupić się bardziej na swoim świecie niż na cudzym, a do tego potrzeba nam

uważności.

Jeśli czujesz, że potrzebujesz oddechu - wyłącz telefon.

Bądź poza zasięgiem innych ludzi, żeby być w pełni dostępna dla Boga i tych, którzy cię

kochają i potrzebują.

Zaufaj mi i odłóż telefon.

6. Zmień otoczenie

Idź na spacer, idź na rower. Wejdź do auta i jedź na przejażdżkę, włącz ulubiona muzykę

albo jakiś podnoszący na duchu podcast i jedź przed siebie. Po prostu wyjdź z domu!

Chociaż na taras, na balkon, do ogródka.

Jeśli masz dzieci - żaden problem! Jeśli są małe -wsadź je do wózka i pojedźcie do parku,

do lasu, do warzywniaka.  Albo pozwól starszym iść przed tobą, pozwól im się zbrudzić, nie

strofuj, po prostu bądź. Nie denerwuj się, nie stresuj.

Zmiana otoczenia, to taki przycisk odśwież dla wszystkich. Czasami i my i dzieci

potrzebujemy zmiany otoczenia, a uparcie siedzimy w domu bo 'nic nam się nie chce'.

Czasami trzeba się przełamać i po prostu ruszyć się z miejsca! Jeszcze nigdy nie zdarzyło mi

się żałować tej decyzji.

7. Zrób coś dla siebie

Coś małego, drobnego. Idź pod prysznic i załóż na siebie to, w czym czujesz się dobrze.

Umyj twarz, pociągnij rzęsy tuszem, nałóż maseczkę, użyj ulubionego perfumu, którego

zawsze ci szkoda, pomaluj paznokcie!

Zapal świece, zaparz sobie pysznej herbaty albo wyciśnij świeży sok. Włącz muzykę, która

cię wyciszy albo pobudzi...

Zrób coś dla siebie! Umil sobie ten dzień drobiazgami.

Zadbaj o siebie w jakiś mały, niepozorny sposób, który  naprawdę  może zrobić wielką

różnicę w twoim nastawieniu i samopoczuciu.

8. Odpuść i uprość

Co możesz dzisiaj odpuścić?

Przyjrzyj się swojej liście rzeczy do zrobienia, przeanalizuj swoje plany na ten dzień,

popatrz w kalendarz i zastanów się, co mogłabyś dzisiaj odpuścić?

Co możesz wykreślić, co możesz przełożyć na jutro czy zrobić po prostu innego dnia?

Jak możesz dzisiaj ułatwić sobie, ten już i tak trudny emocjonalnie dzień?

Co musi zostać?

Jak możesz uprościć sobie to, co zostanie?

Może na przykład zamówisz pizzę na obiad, żeby nie musieć gotować? Albo po prostu

oznajmisz, że dzisiaj na obiad są kanapki i już.

Może mogłabyś pozwolić dzieciom dłużej pooglądać bajkę, a ty zrobisz sobie krótką

drzemkę?

Ty wiesz, jakie masz możliwości i nie bój się z nich korzystać. Świat się nie zawali!

Na koniec dwie bardzo ważne rzeczy, o których musimy pamiętać:

Po pierwsze, gorszy moment, nie oznacza gorszego dnia. Nie daj się wciągnąć w tę

spiralę negatywnych myśli i zniechęcenia. Wiem, że dużo łatwiej jest dać się pochłonąć

negatywnym emocjom, ale  nie daj się, bo... (po drugie) każdy moment jest dobry, żeby

zacząć od nowa! 

Tu i teraz może być twój nowy początek. Nie ważne, czy jest to 7 rano, czy 7 wieczorem. 

Zawsze mówimy: jutro będzie lepiej. 

Nie możemy jednak zapominać, że już dzisiaj może być lepiej i że ogranicza nas nasze

nastawienie do zaczyniania od nowa, które w jakiś sposób przybrało postać nowego dnia,

nowego miesiąca itd.

Dlatego zatrzymaj się na chwilę, odetchnij głęboko, uspokój myśli, zostaw za sobą to, co

było, co do tej pory działo się w twoim dniu, pomódl się, nakarm Bożymi obietnicami i

zacznij od nowa już teraz. Choćby nawet późnym wieczorem. Teraz!

Bo żeby zacząć od nowa, nie potrzebujemy nowego dnia, a nowego nastawienia.

Nie ma na co czekać!

Czasami najzwyczajniej w świecie musimy zawalczyć o dobry dzień - podjąć mądre decyzje, dokonać

wyborów, które wniosą życie w naszą codzienność i pozwolą nam żyć dla Bożej chwały nawet w

najtrudniejsze złe dni.

Nie jesteś sama, jesteśmy w tym razem i mam nadzieję, że któryś z powyższych sposobów na lepszy dzień

zadziała u ciebie i pomoże ci żyć życiem, które chcesz mieć - pełnym, szczęśliwym i przeżywanym dla Bożej

chwały.

Wiele razy prosiłyście mnie o wskazówki na temat tego, jak prowadzić dzieci do Chrystusa w codzienności.

Dzisiaj w końcu podzielę się z wami tym, co robimy w naszym domu.

Na samym początku chcę zaznaczyć, że nie jest idealnie. Nie zawsze wszystko się udaje, nie zawsze jest

kolorowo.

Nie zawsze mi się chce.

Nie zawsze mam na to siłę i ochotę.

Czasami te 'proste zasady' wydają się być nie do przejścia. Brakuje mi cierpliwości, zrozumienia, miłości w

tym wszystkim... ale postęp, choć nieidealny, to nadal postęp. 

Czasami mam też chwile, w których wydaje mi się, że to wszystko na nic. Że i tak nic do nich nie dociera.

Wiem jednak, że to kłamstwo. Ja mam 'siać', a Panu Bogu zostawić wzrost. Tego się trzymam w

najtrudniejszych momentach.

Robię wszystko, co w mojej mocy, a Bogu zostawiam całą resztę.

1. Dawaj przykład - pierwsza, najważniejsza i na pewno najtrudniejsza zasada. Dzieci nie idą za twoimi

słowami, ale za twoim przykładem. Jesteś pierwsza Biblią, którą przeczytają. 

Bądź taka sama w kościele i w domu, przy znajomych i sam na sam z dzieckiem w jego pokoiku. 

Rób to, co mówisz. Jeśli za twoimi słowami nie pójdzie czyn, trudno będzie twoim dzieciom pójść za

Chrystusem. Dwa, zupełnie inne oblicza rodziców, to bardzo częsty powód dla którego dzieci z 'wierzących'

domów mają wielką trudność zaufać Bogu w swoim życiu. 

Chcesz, żeby dzieci sięgały po Boże Słowo - czytaj na ich oczach.

Chcesz, żeby twoje dzieci śpiewały Bogu na chwałę - słuchajcie razem 'Małe TGD' czy jakąkolwiek inną płytę

z chrześcijańskimi pieśniami w samochodzie, w drodze do przedszkola czy sklepu.

Chcesz, żeby twoje dziecko przestało krzyczeć? Ty przestań krzyczeć. Po czasie zobaczysz, że jest lepiej.

Chcesz, żeby twoje dziecko mówiło przepraszam? Ty też mów przepraszam.

Zachęcaj dziecko do uczestniczenia w twoim życiu duchowym. Czytaj Biblię na oczach swoich dzieci, a nie

tylko rano, kiedy jeszcze śpią. Niech widzą mamę, która szuka Boga! Módl się przy nich i z nimi o sprawy,

które są dla ciebie ważne. Proś ich o modlitwę za twoją sprawę jeśli to coś, czym możesz się z nimi podzielić. 

Niech rozmowy na temat Boga, będą w waszym domu normalnością.

Przykład 'idzie z góry'. Pamiętaj.

2. Wspólne czytanie i modlitwa - tu ważna jest regularność, dostosowanie Biblii do wieku i możliwości

dziecka (my zaczynaliśmy od najprostszych Biblii z obrazkami z grubymi, kartonowymi kartkami, a teraz

czytamy z chłopaka często z 'dorosłej' Biblii, Mili ma takie, które są dostosowane treścią do niej),

dostosowanie pory i sposobu czytania oraz modlitwy do waszego stylu życia i rytmu dnia. 

U nas jest to ok 10-15 minut wieczorem, po kolacji, kiedy wszystkie dzieci są już w piżamach. 

Najpierw modlimy się modlitwą 'Ojcze nasz' (zachęcam do modlenia się tą modlitwą nawet z maluszkami! 

Dzieci zaskakują tym, jak szybko potrafią zapamiętać długie i trudne teksty), potem każde dziecko modli się 

indywidualnie swoimi słowami - my czasami też, zależy od dnia - a potem czytamy albo kolejny rozdział Biblii 

przeznaczonej dla starszych już dzieci, albo kolejny rozdział rozważania dla dzieci, albo czytamy 'wylosowane'

wersety Biblijne (mamy takie specjalne pudełeczko z mnóstwem odnośników biblijnych) i każdy szuka 

swojego wersetu i czyta go na głos (potem krótko zastanawiamy się co każdy werset znaczy).

3. Regularne chodzenie do kościoła - niedzielne nabożeństwo to nie jest opcja w naszym domu. To

norma, której się trzymamy nawet wtedy, kiedy jest bardzo trudno (maleńkie dzieci w kościele przeszkadzały,

ja i tak 'nic z tego nie miałam', czasami w niedzielę rano jest taki sajgon, że wolałabym zostać w domu niż

jechać gdziekolwiek). 

TY jesteś rodzicem i ustalasz zasady. TY nadajesz ton i mówisz, jak ma być. Chcemy pokazać naszym 

dzieciom jak ważna jest społeczność i ten szczególny czas/dzień, przeznaczony dla Boga. Nie nauczymy ich

 tego chodząc do kościoła od święta. 

Teraz jesteśmy na etapie, w którym chłopcy robią wszystko, żeby nie jechać w niedzielę do kościoła. 

Marudzą, jęczą, próbują wszystkiego. Ja wiem, że nie robię im krzywdy. Co więcej, jestem pewna, że robię to

dla ich dobra. Mam nadzieję, że kiedyś mi za to podziękują, a na teraz modlę się, żeby to, co słyszą będąc w 

kościele, wydało owoc w ich życiu - prędzej czy później.

4. Codzienność z Bogiem - podczas zwykłych dni, szukaj momentów i sytuacji, w których będziesz

miała okazję wskazywać dzieciom na Boga - na Jego ochronę, na Jego wierność, zaopatrzenie, na Jego

wszechmoc itd. 

Na przykład konflikt między rodzeństwem może być początkiem rozmowy o bezwarunkowej miłości Boga i 

łasce. Wysłuchana modlitwa o coś, o co razem modliliście się jako rodzina, to cudowne świadectwo Bożej

wierności i tego, że jest realny. Że słucha, kiedy do Niego wołamy. Twój upadek (podniesiony ton bez

powodu, wybuch złości) może być początkiem rozmowy o wybaczeniu i o mocy Boga, pomimo naszej

słabości.

Kiedy twoje dziecko ma problem, zachęć je do modlitwy o tę sprawę. Pomódl się razem z nim. Niech wie, że

nie ma zbyt małych, ani zbyt wielkich spraw do modlitwy.

Szukaj okazji, a Bóg będzie się stawał twoim dzieciom bliższy, a przecież o to chodzi!

5. Wakacje - jest mnóstwo dobrych, chrześcijańskich obozów na które można posłać dzieci w czasie

wakacji. My traktujemy obozy jak inwestycję w życie duchowe naszych dzieci. One kosztują pieniądze, ale

 duchowe zyski mogą być o wiele większe, niż finansowe straty.

6. Módl się o swoje dzieci - kto jak nie ty? Módl się o swoje dziecko, nawet jeśli dopiero planujesz

zajść w ciąże. Módl się o dziecko, które nosisz pod sercem, o niemowlaka, przedszkolaka i krnąbrnego

nastolatka.

Modlitwa ma ogromną moc! 

Czasami dorosłe już dzieci podejmują własne decyzje i dokonują wyborów, które zupełnie mijają się z tym,

czego uczyliśmy je w domu. Ale pamiętaj, że zawsze pozostaje ci modlitwa. Módl się o swoje dzieci - to nasza

tajna broń, której nikt nam nie zabierze.

Niech te kilka punktów będzie dla ciebie zachęceniem, a nie ciężarem.

Nie myśl, że 'już za późno', nie myśl, że nie dasz rady, że nie masz czasu, że to za dużo... Po prostu żyj z

Jezusem i krok po kroku, w swoim tempie wprowadzaj zmiany, które będą mogły przybliżyć twoje dzieci do

Boga.

Służę ci wsparciem i radą, jeśli tego potrzebujesz. Napisz do mnie (zakładka kontakt), skomentuj, albo napisz

na FB TUTAJ

Są książki, które się czyta. Po prostu. I z tego czytania nic za bardzo nie wynika.  Odkłada

się takie książki na półkę i nigdy do nich nie wraca. Zajmują miejsce, zdobią piękną 

okładką... ale nic do naszego życia nie wnoszą.

Są też takie, które się czyta, ale nie tylko. Je się czyta, a potem jeszcze długo rozmyśla się o

 tym, co się przeczytało. Przy robieniu obiadu, albo w drodze do pracy, wraca się myślami 

do pewnych fragmentów. Do cytatów, które dotknęły serca. 

Każda książka Lysy jest dla mnie bardzo wyjątkowa.

trudnych tematów z niespotykaną delikatnością, wyczuciem i mądrością, pochodzącą z

 samego nieba. Zawsze pisze o tym, co sama  'przreobiła' z Bogiem dzięki temu, każda jej 

książka jest bardzo autentyczna i szczera.

Lysa TerKeurst to nie tylko niesamowita autorka, ale przede wszystkim Boża Kobieta, która

pozwala Bogu wykorzystywać najtrudniejsze momenty swojego życia dla Jego chwały, 

niosąc Jego nadzieję kobietom na całym świecie.

Jestem przeszczęśliwa, że wydawnictwo Aetos już kilka lat temu zdecydowało się 

tłumaczyć i wydawać książki Lysy. 

Do tej pory na polskim rynku pojawiły się trzy doskonałe pozycje: 

Stworzona by pragnąć

Poskromienie złośnicy

Niechciana

Każda z tych książek jest wyjątkowa i dotyczy innego problemu dotykającego kobiety.

O książce Stworzona by pragnąć pisałam kilka lat temu TUTAJ 

Nie będę się więc powtarzać. Napiszę tylko, że wracam do tej książki regularnie. Jest 

przepełniona Bożym Słowem (tak jak każda książka Lysy) i praktycznymi wskazówkami 

wspierającymi kobiety w przekierowywaniu swoich pragnień w stronę Źródła wszelkiego 

zaspokojenia - w stronę Boga.

Poskromienie złośnicy to kolejna pozycja, która wspierała (i nadal wspiera) mnie w drodze

 do bardziej świętego życia. To bardzo głęboka książka o emocjach, które czasami 

wymykają się spod kontroli. 

Jestem bardzo emocjonalna i nieraz mam problemy z poskromieniem swoich 'ludzkich' 

odruchów i okazywaniem łagodności czy cierpliwości w moim codziennym 

życiu. Poskromienie złośnicy okazało się być ogromną pomocą w tym temacie.

To książka pełna praktycznych rozwiązań, które mogą pomóc każdej z nas okiełznać 

nieokiełznane dotąd emocje, w Boży sposób.

Podobnie jak inne książki Lysy, ta również jest niejako 'pamiętnikiem' osobistych 

doświadczeń autorki, co po raz kolejny dało mi to uwalniające poczucie, że nie jestem 

sama. Że jest wyjście. Że Bóg ma rozwiązanie. Że ktoś już przeszedł tą drogę przede mną i 

może pokazać mi jak stawiać kolejne kroki wiary w drodze do świętości.

Niechciana, to pozycja dla każdej z nas. Taka lektura obowiązkowa.

Bo każda z nas kiedyś czuła się niechciana, samotna, gorsza. Każda z nas doświadczyła 

poczucia odrzucenia. Każda z nas była zraniona i nie bardzo wiedziała co może z tym 

zranieniem zrobić...

W tej książce przeczytasz o odrzuceniach, które przeżyła Lysa- tych małych i tych na dużą 

skalę. Na ich przykładzie autorka pokazuje możliwość przejścia z miejsca zranienia, w 

miejsce uwolnienia. Wskazuje drogę z miejsca odrzucenia i samotności, w przestrzeń Bożej

 pełni.

Przeczytasz o tym, jak bardzo jesteś droga i cenna w oczach Stwórcy i dowiesz się, jak żyć 

w tej prawdzie każdego dnia twojego życia.

Wiesz, jak wiele kobiet wokół mnie jest poranionych i samotnych, z zerowym poczuciem

 wartości, jaką mamy w Bogu? Ile jest tych zdradzonych przez mężów czy przyjaciół, 

odrzuconych przez rodzinę, pragnących uwagi i zainteresowania?

Wiesz jak bardzo ja potrzebowałam jakiś czas temu tych prawd, napisanych przez kobietę 

do kobiety, tak prosto, tak głęboko, tak bardzo z wyczuciem?

Ta książka jest cudownym pomysłem na prezent.

To potrzebna książka. Warta uwagi i twojego cennego czasu.

Wszystkie książki Lysy przybliżają do Boga. W każdej z nich, to On jest w centrum, On jest

 rozwiązaniem i odpowiedzią. 

To nie są książki do czytania. One są do przeżywania, do wracania do nich, do pogłębiania 

relacji z naszym Ojcem. 

Przepełnione Bożym Słowem i Bożą prawdą nie są tylko poradnikami, ale stają się swego 

rodzaju przewodnikami na drodze do stawania się kobietą według Bożego serca.

Dlatego razem z wydawnictwem Aetos przygotowałam dla was konkurs, w którym można 

wygrać aż trzy nagrody!

Pakiet wszystkich trzech książek: Stworzona by pragnąć, Poskromienie złośnicy oraz 

Niechciana, pakiet dwóch książek: Stworzona by pragnąć i Poskromienie złośnicy i książkę

Stworzona by pragnąć.

Warunkiem uczestnictwa w konkursie jest (publiczne) udostępnienie na swojej tablicy FB

 wpisu dotyczącego konkursu z FB strony Cud Codzienności TUTAJ oraz zaproszenie 

(czyli oznaczenie) do udziału w konkursie dwóch innych kobiet pod wpisem dotyczącym konkursu.

Jeśli nie masz swojego FB lub jeśli chcesz zwiększysz swoją szansę na wygraną, skomentuj 

ten wpis tutaj, na blogu i odpowiedź na pytanie:

Jaką książkę poleciłabyś przyjaciółce i dlaczego?

Konkurs trwa od dzisiaj (12.11) do północy, 18.11. Wyniki losowania nagród ogłoszę 19.11 

w godzinach wieczornych na moim FB profilu i w komentarzu pod tym wpisem.

No i stało się.

Pięć lat temu udostępniłam swój pierwszy wpis.

P I Ę Ć lat.

Pięć lat wzlotów i upadków.

Pięć lat rezygnowania i wracania.

Pięć lat wypełnionych długimi godzinami spędzonymi na pisaniu po nocach, pisaniu w przerwie na kawę,

pisaniu pomiędzy nastawieniem ziemniaków, a upieczeniem kotletów... pisaniem w wolnych chwilach i w

tych bardzo zajętych.

Pięć lat nieustannej gonitwy myśli i - mniej lub bardziej udanych - prób ubierania tych myśli w słowa.

Pięć lat Bożej wierności i pokazywania mi, że to On, a nie ja.

Że naprawdę bez Niego nic uczynić nie mogę. (J 15;5)

Że naprawdę jest blisko.

Że naprawdę w Nim żyję, poruszam się i jestem. (Dz 17;27-28)

Że to On jest największym Cudem mojej codzienności.

Jestem tylko narzędziem. Glinianym naczyniem.

Grzesznym człowiekiem potrzebującym wszechmocnego Boga, a mimo moich niedoskonałości, On

daje mi przywilej służyć Mu każdego dnia.

Jestem wdzięczna.

Pisanie bloga bardzo dużo mnie nauczyło i właśnie o tym będzie ten wpis. 

Na piąte urodziny bloga, spisałam pięć najważniejszych rzeczy, których Bóg nauczył mnie w ciągu tych lat.

1. Bez Boga nic

Pierwsza i podstawowa prawda, do której dochodziłam bardzo długo. Jeszcze pięć lat temu myślałam,

że mogę. Tak podświadomie... bo rozumem wiedziałam, że nie. A mimo to, nieraz próbowałam pracować dla

Boga - bez Boga. 

Dzisiaj wiem, że bez Niego nie napiszę nawet zdania.

Nawet jednego zdania, które ma wpływ i znaczenie. Które wniesie coś dobrego w czyjeś życie.

Jeśli kiedykolwiek pomyślałaś, że 'Ona to tak fajnie pisze', to ja ci mówię: Ona tak fajnie nie pisze.

Ona nie potrafi ułożyć sensownego zdania, jeśli stara się zrobić to sama z siebie.

Ona nie jest w stanie stworzyć żadnego wpisu, jeśli nie podda się Bogu.

To nie ona - to On.

Zawsze On.

I największą chwałę odbiera sobie wtedy, kiedy mam moje najsłabsze dni. Jego moc we mnie jest wtedy

tak bardzo widoczna!

Czasami siadam przed białą, wirtualną kartką i totalnie nie wiem, czego chce ode mnie Bóg. Ale piszę. 

Zaczynam od słowa, dwóch... i pytam. Modlę się. Po jakimś czasie klikam 'opublikuj', choć zupełnie tego

nie czuję.

I wtedy widzę wasze reakcje. Czytam wiadomości, komentarze... widzę, jak bardzo potrzebowałyście akurat

tych słów, w tym czasie. Wtedy z zachwytu nad Bogiem chce mi się płakać, bo doskonale wiem, jak

bardzo byłam słaba akurat w tym momencie. Jak bardzo nieporadna.

Więc nigdy więcej nie myśl, że to ja.

Bo to nie ja. 

I to nie sztuczna skromność, a przeżyta prawda.

2. Nigdy nie wiesz, kto patrzy

Mój (najlepszy) Mąż powtarza mi to od samego początku.

No nie wiesz. Nigdy nie wiesz, kto na ciebie patrzy.

Prawdopodobnie dopiero w niebie dowiesz się, jak wielki masz wpływ. Dopiero w wieczności zobaczysz,

jak Pan Bóg używał twojej wierności, twojej pracy i poświęcenia. Przykładu twojego codziennego życia.

W ciągu tych kilku lat, nieraz przecierałam oczy ze zdziwienia, kiedy dowiadywałam się, kto ukradkiem

czyta mojego bloga.

Sąsiad, Sąsiadka, Nauczycielka mojego Syna, moja Nauczycielka sprzed kilkunastu lat, koleżanka z  pracy

Męża, znajoma znajomej, z którą nigdy nie rozmawiałam, czy ta niepozorna Dziewczyna, która odbiera Synka

z przedszkola o tej samej godzinie, co ja Córeczkę... 

Nie komentują. Nie lajkują i nie udostępniają. Ale są. 

Czytają i uważnie obserwują każdy mój ruch.

Bóg ma swoje drogi. My mamy robić swoje i nigdy nie wątpić w sens dokładania swojej niepozornej cegiełki

do budowania Bożego Królestwa.

Bądź uważna. Bądź czujna.

Masz realny wpływ i wielką odpowiedzialność wobec Boga.

Nie zaprzepaść tej szansy.

3. Wierność w małym jest trudna

Naprawdę trudna.

Najtrudniejsza wtedy, kiedy dzieci kłócą się nad głową, a ty nie potrafisz zebrać myśli. Kiedy chcesz obejrzeć

serial, a nie planować nowy post.

Albo kiedy wszystko co pisałaś przez ostatnią godzinę, przez przypadek się skasowało i musisz zaczynać

od początku...

Niełatwo jest pisać kolejny tekst, podczas gdy poprzedniego prawie nikt nie przeczytał.

Niełatwo jest być wierną w małym, jeśli miało się nadzieję na wielkie. 

W świecie nastawionym na to, co widoczne, bardzo trudno jest wiernie pracować za zamkniętymi

drzwiami swojego domu. Bez oklasków, bez fajerwerków, w szary, jesienny poniedziałek.

Trudno jest żyć życiem dla Jednego widza, ale takie nastawienie jest niezbędne, jeśli chcemy być wierną

w małym dłużej niż kilka chwil.

Wierność kosztuje. Jeśli ktoś kiedykolwiek powiedział ci coś innego, to kłamał.

Wierność wymaga poświęceń i ponoszenia kosztów.

Jednak jest coś, o czym musisz pamiętać - wierność Bogu się opłaca. Zawsze się opłaca.

Bo 'twój Ojciec, który widzi również to, co ukryte, odpłaci tobie.' Mat 6;4

4. Liczby, to tylko liczby

Kiedyś myślałam, że są najważniejsze. Teraz wiem, że są najmniej istotne.

Fajnie jest patrzeć jak rosną. To miłe. Ale to tylko liczby.

Nie definiują mnie, jako kobiety.

Nie nadają wartości mojej pracy i nigdy nie sprawią, że będę lepsza, ważniejsza czy cenniejsza w

Bożych oczach, niż jestem teraz.

Moja wartość w Nim jest pewna i ugruntowana. Żadne liczby tego nie zmienią.

Człowiek patrzy na liczby, a Bóg patrzy na serce.

Zawsze liczy się jakość, a ilość jest tylko miłym dodatkiem do całości.

5. Nie musisz być idealna, żeby służyć

Jeśli czekasz na lepszy czas to wiedz, że on nigdy nie nadejdzie.

Przestań więc czekać i zacznij działać. Taka, jaka jesteś. 

W środku tego całego bałaganu, przytłoczona pytaniami pozostawionymi bez odpowiedzi, słaba,

nieradząca sobie z codziennością.

Ale ufająca Bogu. Kochająca Go całym sercem. Gotowa i oddana.

Uświęcenie to proces, który trwa całe życie. Po tej stronie nieba nie istnieje miejsce idealnego, świętego

życia, bez grzechu, słabości i upadków. Przestań go szukać. 

Dąż do doskonałości, ale przestań myśleć, że osiągniesz ją na ziemi.

Im bardziej będziesz Go poznawać, tym wyraźniej zobaczysz swoją grzeszność wobec Jego świętości.

Ale Bóg nie szuka idealnych ludzi! Szuka chętnych serc.

Zakochaj się w nieidealnym procesie i nie czekaj na idealny moment i idealną siebie.

Tu i teraz jest wystarczająco idealne, żeby żyć dla Jego chwały i dzielić się tym, czym cię obdarzył.

Jutro nie należy do ciebie, więc nie masz na co czekać.

Na sam koniec, chcę ci przypomnieć jeszcze jedną rzecz. Bardzo ważną, o której często zapominamy.

Twoje życie to służba.

Popatrz na nie w tej sposób, traktuj je w ten sposób i służ Bogu w codzienności, którą daje ci przeżywać.

Rozglądaj się dokoła uważnie, bo Bóg już dawno znalazł ci pracę. Musisz tylko być blisko Niego i wsłuchiwać

się w Jego szept, a nie pozostaniesz bezczynna.

Jestem wdzięczna. Dziękuję Bogu za każdą z Was, bo jesteście wspaniałe.

Mam nadzieję, że jeszcze dużo przed nami.

Wierzę w to, że moje marzenia staną się rzeczywistością i za jakiś czas Bóg pozwoli mi wejść w tej pracy

na innym poziom...

Dziękuję za to, że jesteście.

Ściskam was mocno,

Dzisiejszy wpis jest dla kobiet, które czują się wewnętrznie rozdarte.

Dla takich jak ja, które nie do końca potrafią poradzić sobie z napięciem, które temu towarzyszy.

Tak, jestem rozdarta. Bardzo.

Rozdarta pomiędzy tym co ważne, a tym co ważne inaczej.

Rozdarta pomiędzy tym co chcę robić, a tym co powinnam.

Rozdarta pomiędzy codziennymi obowiązkami, a niecodziennymi możliwościami.

Pomiędzy pisaniem, a czytaniem... bajki mojej Córeczce. Pomiędzy tym co kocham i tymi, których kocham. Pomiędzy marzeniami, a rzeczywistością. Jestem rozdarta pomiędzy pragnieniem bycia z dziećmi i pragnieniem pracy w ciszy i w spokoju. Pomiędzy dążeniem do nowych rzeczy i wiernym dbaniem o te, które już mam. Pomiędzy pracą 'na zewnątrz' i pracą za zamkniętymi drzwiami mojego domu. Często nie wiem co w danej chwili wybrać, a najczęściej przychodzi mi wybierać między dobrym, a... dobrym. Jak pogodzić te dwa światy? Jak żyć życiem świadomym celu w tym bałaganie myśli i nieustannym wołaniu dochodzącym z obu stron?

W samym środku tego napięcia i nieznośnym uczuciu bezsilności, dzień po dniu przypominam sobie, że Bóg jest ze mną w każdym moim 'pomiędzy'. Proszę Go o mądrość w podejmowaniu decyzji i odważnie wchodzę całą sobą w to, co wybrałam. Bez żalu i bez oglądania się za siebie. Ta odwaga jest bardzo istotna. Bez niej nigdy nie byłabym w stanie zaangażować się w pełni ani tu, ani tam. Przypominam sobie, jak ważne jest poddawanie Jemu wszystkiego. Każdego mojego kroku, każdej czynności, każdego wyboru. Każdego uczucia napięcia i bezradności. Staram się podchodzić do każdej decyzji z postawą uwielbienia i wdzięczności za to, że mam z czego wybierać. Że mam przywilej różnych opcji. To niezwykle ważne w całym tym trudnym procesie... Procesie uświęcenia. W procesie kształtowania mnie, jako Bożej kobiety. Każde napięcie, każde uczucie bezsilności i każde moje 'pomiędzy' są dla mnie ponagleniem do bycia jeszcze bliżej Bożego serca. Do patrzenia w górę, zamiast w jedną czy w drugą stronę... Ostatecznie każda trudność ma na celu przybliżenie mnie do Niego. Każda wewnętrzne rozdarcie potrzebuje opatrunku Bożej miłości. Tylko w Bożych ramionach, jestem w stanie złapać oddech i nabrać sił do pełnego życia świadomego celu. Tylko On jest w stanie skleić obie strony w jedną, płynną całość i pokazać mi swoją najlepszą perspektywę. Bez względu na to co wybiorę w danym momencie, żyję dla Niego, dzięki Niemu i ukryta w Nim. Ta myśl daje mi wewnętrzny pokój. Ta prawda leczy każde moje rozdarcie.