Inny świat

Zawsze jest na co ponarzekać.
Mówię wam.. zawsze!
Bo bułek nie kupił i mleka zapomniał, a kawa bez mleka to nie kawa przecież.
Bo wody ciepłej nie ma i znowu ostatnia idę pod prysznic. Mam za swoje! Jak tak wiecznie wszyscy zawsze ważniejsi, może o sobie czas pomyśleć w końcu..
A ci się znowu biją, kłócą, biegają.. głowa mi już pęka. Normalnie jak nigdy! Tak mnie boli i zaraz mi chyba odpadnie!
Złaź z tych schodów dziecko! No przecież mi spadniesz zaraz!

Naprawdę zawsze można znaleźć powód, dla którego jesteśmy niezadowoleni. I tak szczerze.. nawet starać się za bardzo nie trzeba.
Wiem, że czasami powody zmartwień i bólu są bardzo realne, ale nasz Bóg też taki jest - realny.
On jest Bogiem, który może dać nam oczy widzące więcej.
Musimy modlić się o wzrok sięgający ponad niewygodę, niepowodzenie, ból, smutek, samotność, odrzucenie.. potrzebujemy tego.

Możesz widzieć śmierdzącego pijaka, a możesz widzieć człowieka, który potrzebuje Bożej miłości.
Możesz widzieć bolące nogi, a możesz widzieć nogi, które chodzą.
Możesz widzieć złośliwą teściową, albo zawsze chętną do pomocy babcię.
Możesz widzieć zmarnowany urlop z dziećmi, a możesz widzieć rodzinne wakacje pełne wspomnień.
Co widzisz? A raczej.. na czym skupiasz wzrok?
Na co patrzysz?
Bo to, co widzisz, właśnie od tego zależy.

Wyobrażam sobie, że każdy z nas dostał lupę.
Chodzimy trzymając ją w dłoni każdego dnia i powiększamy, co tylko chcemy.
Sami decydujemy, co będzie wyraźne i urośnie do ogromnych rozmiarów zasłaniając nam całą resztę, a co zupełnie zbagatelizujemy i udamy, że tego nie ma.
Najczęściej jest jednak tak, że bagatelizujemy dobro.
To oczywiste, codzienne.
Kryjące się za chrupiącym chlebem o poranku, śmiechem zdrowych dzieci, ciepłym domem, do którego możemy wracać po ciężkim dniu w pracy.
Możemy powiększyć nieprzespaną noc z niemowlakiem na przykład. I z tej bezsennej nocy koniec świata możemy zrobić. Tragedię. I wszystkim wokoło o niej mówić, żalić się, grać męczennika.
Miałam to w zwyczaju przez lata.
Możemy też skupić się na tym, że Pani w okienku była niemiła i pozwolić tej chwili spędzonej w urzędzie, cały dzień nam popsuć.
Albo możemy też tę lupę skierować na kochającego męża, który przywitał nas w domu uśmiechem i zmywarkę rozładował nawet.
Możemy też zrobić święto z pysznej kawy po tej długiej, nieprzespanej nocy.. a potem przytulić do serca nasze małe, płaczące w nocy Szczęście.


Mamy wybór.
A jeśli skupimy się na tym, czego nie mamy, na tym co stracone, co niewygodne, co uprzykrza nam życie, to właśnie te rzeczy przejmą nad nami kontrolę. Zdominują naszą codzienność.
I wtedy nie będziemy w stanie zobaczyć i wykorzystywać tego, co mamy.

Jeśli będziemy patrzeć na Boga, Jego dłoń będziemy widzieć we wszystkim.
Wdzięczne serce zawsze chce mówić o tym, co dobre. Na tym skupiać wzrok i właśnie to powiększać swoją niewidzialną lupą.
Choćby wszystko było nie tak, ono zawsze wyolbrzymi ten jeden jedyny powód do  dziękuję.
Wdzięczne serce cieszy naszego Ojca.

Wdzięczność otwiera pełnię życia i sprawia, że to co mamy, wystarcza.
Wdzięczność zmienia rzeczywistość i prowadzi do przełomów w naszej codzienności.
Ona sama w sobie jest przełomem.
Mostem, między egzystencją, a pełnią życia w Bogu.

Znam kilka osób, które są bardzo pozytywnie nastawione do życia. Znane są z tego, że mówią o zwykłych rzeczach z wielką pasją. Robią małe rzeczy z wielką miłością.
Wyolbrzymiają najmniejsze nawet dobro.
Koloryzują  rzeczywistość, a w innych zawsze widzą więcej, niż pozostali.

Szczerze je podziwiam. Po przebywaniu z nimi jest jakoś.. lekko.
Bałagan jakby mniejszy. Garnki w zlewie nie denerwują aż tak, a na chorobie przestajesz już tak bardzo się koncentrować..
Nie wiem, czy to naturalne, czy może ćwiczy się tę sztukę latami..?
Bo to sztuka. To prawdziwy majstersztyk zawsze widzieć we wszystkim dobre strony. Zawsze ich uporczywie szukać.
I z przerwy na małą kawę z pianką, zrobić wydarzenie roku..

Kiedyś strasznie mnie to denerwowało. Ło matko!
Pamiętam jak dziś. Upalny letni dzień, siedzimy w ogrodzie na metalowych krzesełkach, dzieci biegają boso po trawie.
Ja mówię, jak mi źle. Że dzieci takie ruchliwe, oczy naokoło głowy trzeba mieć i takie są szybkie, że nie mogę nadążyć, co chwilę coś narobią. Benek nie śpi, a Jaś nie je. I zmęczona ciągle jestem, a lekarze nie wiedzą dlaczego.
Trochę sobie chciałam ponarzekać, pożalić się. Liczę na trochę zrozumienia, a ona do mnie:

Wiesz, te twoje dzieci takie pełne sił są i zdrowe. Ciesz się, że po szpitalach nie musisz chłopców ciągać. I dziękuj Bogu, że mimo tego zmęczenia, możesz się nimi zajmować i takim wielkim domem do tego. Że rękami i nogami ruszasz.. w końcu się kiedyś wyśpisz, a teraz się ciesz! Póki mali są!
...
Strasznie fajny ten ogród macie, szczęściarze z was! 

Taki to dla mnie był szok, że tyle dobra w tej mojej  niezwykle trudnej codzienności zdążyła w minutę znaleźć, że prawie się obraziłam na ten brak współczucia!

Czasami trzeba na swoje życie spojrzeć z innej perspektywy. Całkiem z boku popatrzeć. Zobaczyć, jacy z nas szczęściarze i zacząć to dobro wyolbrzymiać. Podkreślać na każdym kroku.

I to nie jest zaklinanie rzeczywistości, ale Boża wola dla naszego życia. (I Tesaloniczan 5;18)
Wejście w Jego obfitość i wszystko najlepsze, co przygotował.
Bo wdzięczność otwiera wiele drzwi.

Albert Einstein powiedział:
To niesamowite, jak dziecko się zmienia, kiedy podkreślasz jego zalety, a nie wady. Kiedy zauważasz to, co zrobiło dobrze, a nie to, w czym zawiodło.
To niesamowite, jak drugi człowiek rozkwita, kiedy ktoś zauważa i docenia jak wiele potrafi, a nie jak mało wie. Że szkół nie skończył, że brak mu tytułów, doświadczenia..
To niesamowite, jak zwykła przedpołudniowa kawa z muffinem może zmienić się w prawdziwą ucztę i powód do wielkiej radości, jeśli tylko zechcesz.

Wyolbrzymiaj dobro!
Najmniejsze radości rozdmuchuj do wielkich rozmiarów.
Celebruj, świętuj, ciesz się, doceniaj!

I niech mówią, że koloryzujesz i wcale Ci nie wierzą w te twoje cukierkowe życie.
Niech mówią, że w innym świecie chyba żyjesz.. bo czy to źle?
Czy nie po to właśnie to dobro trzeba nauczyć się zauważać, żeby w innym  świecie się znaleźć?
Jakoś tak.. bliżej Bożego serca.

Dzień Bardzo Dobry # 9

Nie wiem co bym zrobiła, gdybym straciła któreś z moich dzieci.

Do kawy

Jest tyle mądrych słów, które chodzą mi po głowie, chowają się w plikach, folderach, zapisane byle jak na kartkach włożonych w czytaną właśnie książkę.. czasami boję się, że gdzieś mi się pogubią, a lubię do niektórych wracać.

Jako że Malutka akurat dzisiaj postanowiła zasnąć popołudniu, mogę Was dzisiaj zasypać cytatami, które mnie samą zmusiły do myślenia już nie raz. Albo tak mi się spodobały, że musiałam.. tak jak ten ostatni.
Niektóre są krótkie, inne troszkę dłuższe.
Jedne bez autora, chociaż z pewnością jakiegoś miały.. ale niestety nie zapisałam.
Ale wszystkie idealne do kawy. Na spokojnie.

I dajcie mi proszę znać, czy takie wpisy w ogóle Wam się podobają..?

Miłej lektury Kochani!


Jestem przekonany, że miliony ludzie nie chcą poznać Jezusa przez tych zasmuconych, wiecznie cierpiących, poświęcających się, zanudzających innych własnymi problemami chrześcijan, którzy zachowują się, jak gdyby ich drugie narodziny były dla nich tak samo bolesne, jak pierwsze dla ich matek.


Jedynym dowodem na to, w co wierzysz jest to, co robisz.
Jeśli chcesz wiedzieć w co wierzą inni ludzie, nie czytaj co piszą, nie pytaj w co wierzą, po prostu obserwuj co robią.



Jeśli chcesz być szczęśliwy, musisz być szczęśliwy umyślnie.
Kiedy się budzisz, nie możesz po prostu czekać, żeby zobaczyć jaki będzie twój dzień.
Musisz zdecydować o tym, jaki będzie twój dzień.
Joel Osteen


Odwiedzaj wiele dobrych książek, ale mieszkaj w Biblii. 
Spurgeon


Mów ludziom o Bogu, a Bogu o ludziach.
E. M. Bounds


Mądrość, to podejmowanie takich decyzji dzisiaj, które nadal będą dobre jutro.
Lysa Terkeurst, The Best Yes


Żyjemy w czasach, w których ludzie zupełnie ignorują Boga i obwiniają Go za chaos, który taka postawa powoduje.


Prawdziwym celem naszego życia nie jest szukanie Bożej woli; prawdziwym celem naszego życie jest szukanie Boga. 
Sednem naszej wiary nie jest wiedzieć co Bóg robi w naszym życiu; sednem wiary jest mieć pewność, że On wie co robi.
Naszym przeznaczeniem jest szukanie Bożej obecności, nie Jego planów dla naszego życia.. ponieważ nie ma dla nas innego planu, jak poznanie jedynego prawdziwego Boga osobiście.


Pielęgnowanie potępienia za wczorajsze grzechy nie czyni nas pokornymi. Sprawia natomiast, że koncentrujemy się na sobie, zamiast na Panu.
Dużo trudniej jest pokornie przyjąć przebaczenie, na które nie zasługujemy, niż chodzić w fałszywej pokorze, ubranymi we wczorajszy wstyd.
Gdy przyjmujemy za darmo przebaczenie, Ten, który nam je sał, odbiera chwałę. A kiedy On przyjmuje chwałę, my się uniżamy.
Bill Johnson, Aby działy się cuda


Czasami mam problem z tym, żeby zaufać Bogu w kwestii moich dzieci.
Kiedy moja średnia córka wybrała średnią szkołę, chciałam wręczyć jej długą listę powodów, dla których absolutnie nie powinna do tej szkoły pójść.
Ale Bóg. 
On miał plan, którego nigdy nie potrafiłabym sobie nawet wyobrazić.
On miał w tej szkole kobietę, która modliła się o moją córkę. 
On miał przyjaciół, którzy czekali, żeby ją pokochać.
On miał grupę ludzi, którzy czekali, aby pokazać jej jak mieć prawdziwą relację z Jezusem.
Miał też młodego mężczyznę, który czekał, żeby zakochać się właśnie w niej i zrobić z niej żonę kaznodziei.
Bóg miał też wielką lekcję dla mnie. 
Planowanie życia moim dzieciom nie jest moim zadaniem.
Najlepsze co mogę zrobić jako mama, jest bycie posłuszną Bogu. Reszta należy do Niego.
Ponieważ Bóg jest dobry. I tylko Bóg jest dobry w byciu Bogiem.
Lysa Terkeurst


Niektórzy ludzie pojawiają się w twoim życiu, żeby być dla ciebie błogosławieństwem. 
Inni, żeby być dla ciebie lekcją.
Matka Teresa z Kalkuty


Moja Księżniczko,
Dla mnie jesteś piękną pieśnią. Twoje życie jest słodką symfonią, którą Ja sam komponuję nuta po nucie.
Biorę twoje porażki, łzy i zwycięstwa i przemieniam je we wspaniałą harmonię. 
Wszystkie twoje myśli i czyny zostaną złożone przed Mną jak nuty na kartce. Każdy wybór, którego dokonujesz, jest ważnym akordem w kompozycji wieczności.
Nie pozwól, by hałas tego świata zniszczył tę wspaniałą melodię, Moja ukochana.
Szukaj mnie w cichym bezruchu poranka, a ja wypełnię twe serce Bożą muzyką.
Pozostań w rytmie mego Ducha w ciągu dnia.
Krocz za Mną w zupełnym oddaniu, a przyciągniesz innych do Mnie w rapsodii chwały.
Z miłością,
Twój Król i Twój Kompozytor.
S. R. Shepherd, Ukochanej Księżniczce

Piątek

Obudziła się wcześnie.
Wzięła moją twarz w swoje małe, ciepłe rączki i wyszeptała: kocham cię, kocham cię, kocham cię mamusia..
Potem obróciła się w stronę Taty i zaczęła poranny rytuał wtulania z cichutkim: Tatuś, Mili obudziła. Kocham cię, kocham cię, kocham cię..


Piątek.
Słońca brak, temperatura na plusie i smog.
Umyłam zęby, pościeliłam łóżko, pranie zdążyłam wstawić i po śniadaniu w miarę sprzątnąć.. pierogi na obiad rozmrażają się na blacie.
Dzisiaj będą ruskie.

Z piwnicy przyniosłam wiśniowy sok. Domowy, pachnący latem, pyszny.. bo tyle zawsze na zimę narobię dżemów, kompotów, ogórków, a tylko ten sok potem pijemy.
Do herbaty najlepszy.

Chłopcy kłócą się o klocki lego, Mili znowu wspina się po schodach, a w tle słychać ulubioną piosenkę Benia. Cała trójka głośno śpiewa refren.
Rozpływam się. To jedna z tych chwil, które trzeba łapać garściami.. tak, jakby można było to zrobić na zapas, na kiedyś, kiedy w piątek włączę radio do śniadania i nikt nie będzie mi już śpiewał.


Powoli dopijam herbatę z tym sokiem pachnącym latem i myślę, że za kilka lat.. że za kilka lat to już będzie zupełnie inaczej.
Dwa światy.
Mój świat i ich świat.
A może nawet cztery. Mój i Męża mojego, Benia, Jasia i Milenki. Wtedy, to już chyba Mileny.

Ciągle blisko mojego serca, bo przecież ich mamą będę nadal, ale już zupełnie inaczej.
Już nie tak, jak dzisiaj.


Jeszcze dzisiaj, do pełni szczęścia potrzeba Jej tylko mojego ciepła, wspólnego czytania książek i zasypiania na moim policzku.
Jeszcze dzisiaj, mogę Jej to wszystko dać. Bo cała jest moja. Taka pachnąca dzidziusiem tylko moja.
Do rozpieszczania, całowania i przytulania bez opamiętania.

Jeszcze dzisiaj, na środku pokoju stoi tajna baza z koca i czterech krzeseł, a Benio w tej bazie planuje zawojować świat.
Jeszcze dzisiaj wierzę, że Mu się uda. Z taką pewnością te plany w głowie układa, co ważniejsze myśli zapisuje..
Podziwiam Go zza drzwi.


W ten niepozorny piątek, Jaś skacze z radości z powodu jakiegoś drobiazgu, którego większość z nas nawet by nie zauważyła.
Póki co, świat nie zdążył odebrać Mu radości z małych rzeczy. W sumie małe, dla niego nie istnieje.
Jeszcze wszystko jest tak bardzo ważne. Każdy kamyk i patyk - wręcz bezcenne.

Jeszcze dzisiaj mogę wymagać pościelonego łóżka i zmiany skarpetek.
Mogę pogrozić palcem, kiedy dokucza bratu i zabronić.. cokolwiek mogę zabronić, a On słuchać musi.
Kiedyś posłucha mojej rady, albo i nie.. nic nie będzie już musiał. Na egzamin go siłą nie zaciągnę, ani do roboty, i do kościoła też nie.
Nie poczytam Mu Biblii na dobranoc jak teraz.
Co przed snem będzie czytał, zdecyduje sam.
Mogę tylko modlić się o to, żeby nasz dzisiejszy nawyk, stał się potrzebą Jego serca w przyszłości.

Ciągle jeszcze mogę planować, zabierać na lody i na plac zabaw po lekcjach. Mogę wpakować ich do auta i pojechać na kulki. Znowu za to podziękują w czasie wieczornej modlitwy, a ja na chwilę poczuję, że jednak robię coś dobrze.
Możemy grać w gry i układać puzzle bez końca.
Możemy rano wygrzewać się w łóżku, bo jeszcze im nie wstyd przychodzić do nas skoro świt. Wtulać się, opowiadać sny..
Jeszcze nie.


Jeszcze dzisiaj mogę. Jeszcze mam szansę. Jeszcze mam czas.
Jeszcze mi nie dorośli.

Mam świadomość, że za jakiś czas, piątki będą wyglądać zupełnie inaczej.

Może wpadnie do domu jak burza, krzyknie cześć mama i zatrzaśnie za sobą drzwi pokoju. Włączy muzę, posiedzi na fejsie, a potem uczyć się będzie do kolokwium. Nasze dzisiejsze rozmowy o wszystkim, zastąpią rozmowy z kumplami na ławce w parku.
Zaczną pukać do naszej sypialni, chodzić do kina na filmy i spać do dwunastej w wakacje.

Za jakiś czas rozbiję dwa kotlety, obiorę kilka ziemniaków i odkręcę słoik z buraczkami dla naszej dwójki. Albo wyjdziemy gdzieś na miasto, zapłacimy za dwie porcje..
Bo jeden zje u kumpla, drugi będzie w innym mieście studiował, a Mili.. Mili wróci dopiero na kolację.


Jego ramiona zastąpią moje. Wciąż będę ważna, ale On ważny inaczej..
Spotkają się pod starym dębem przy cmentarzu, albo przyjedzie po Nią pod dom. Powie nieśmiało  Dzień Dobry  i wyjdą, trzymając się mocno za ręce.

A ja wiem, że wtedy na pewno popłyną mi łzy.
Bo to właśnie ten inny świat, tylko Jej świat, do którego może mnie wpuścić.. ale wcale przecież nie musi.
Jeszcze dzisiaj mogę budować Jej zaufanie, przyjaźń i okazywać miłość bez warunków.
I dzisiejszego dnia nie chcę bagatelizować właśnie po to, żeby w piątek, który przyjdzie za ileś tam lat, mogła przyjść i opowiedzieć mi o tym swoim chłopaku z uśmiechem na ustach. Doradzić się, pożalić..
Jeszcze dzisiaj mogę zrobić wszystko, żeby jednak te drzwi swojego świata mi uchyliła, kiedy dorośnie.


Jaś powiedział mi rano, że dzisiaj jest Jego najlepszy dzień w życiu.
A to dlatego, że zaplanował piec ze mną ciastka, zagrać w zagadki i czytać książki.
Kropka.
Tak mnie to rozczuliło, że Jego najlepszy dzień w życiu, to będzie piątek z mamą w domu i z tym wszystkim, co z mamą można robić..

Dlatego zanim te piątki będą inne. Takie jakieś ciche i puste. Już mniej nasze - a bardziej ich, to nie mogę pozwolić, żeby się te dzisiejsze, z kłótnią o lego w tle, marnowały..
Ty też nie pozwól.

Dzień Bardzo Dobry # 8

Kiedy naprawdę, tak prawdziwie i szczerze rozkoszujemy się Panem, wtedy Jego pragnienia stają się naszymi.

Chcę

Chcę tworzyć w mojej głowie wspomnienia, nie listy rzeczy do zrobienia.
Chcę mieć mądrość, nie wiedzę.
Chcę być szczera, nie złośliwa.
Chcę skupiać się na ważnym, nie pilnym.
Chcę pokazać moim dzieciom jak być dobrym, nie twardym.
Chcę znajdować radość w drodze do celu, nie tylko w dotarciu do niego.
Chcę rozmawiać z moimi dziećmi, nie wydawać rozkazy.
Chcę w dzisiejszym bałaganie widzieć dowód życia, nie powód do wzdychania.
Chcę więcej dziękować, nie więcej chcieć.


Chcę spodziewać się po ludziach tego, co najlepsze, nie doszukiwać się złych zamiarów i drugiego dna.
Chcę patrzeć na mojego Ojca, nie na okoliczności.
Chcę żyć wiarą, nie tym, co widzę.
Chcę widzieć Bożą wszechmoc, nie moje słabości.
Chcę cieszyć się z poniedziałku, nie marzyć o piątku.
Chcę patrzeć głęboko w oczy, nie w ekran komputera.
Chcę widzieć motywy moich dzieci, nie ich błędy.
Chcę wybaczać, nie zaciskać pięści.
Chcę żyć własnym tempem, nie ścigać się z innymi.
Chcę mieć czas, nie majątek.


Chcę celebrować, nie egzystować.
Chcę błogosławić, nie przeklinać.
Chcę zrozumieć, nie oceniać.
Chcę karmić się Bożą prawdą, nie kłamstwami przeciwnika.
Chcę w niepowodzeniach widzieć początek, nie koniec.
Chcę mieć kilku oddanych przyjaciół, nie setki wirtualnych znajomych.
Chcę, żeby Biblia była moim codziennym chlebem, nie tortem na specjalne okazje.
Chcę widzieć możliwości, nie ograniczenia.
Chcę poznawać Tego, który wie wszystko, nie wiedzieć wszystko.
Chcę być, a nie mieć.
Chcę panować nad emocjami, nie pozwalać im panować nade mną.
Chcę modlić się o problemy, nie mówić o nich.
Chcę oddać moje walki Temu, który zawsze zwycięża, nie walczyć.


Chcę działać, nie marzyć.
Chcę dawać Bogu wszystko to, co najlepsze z mojego życia, nie jego resztki.
Chcę widzieć swoją wartość w tym, co zrobił dla mnie mój Ojciec, nie w tym, co zrobiłam ja.
Chcę przytulać, czytać książki, całować na dobranoc.. nie żałować, że tego nie robiłam.
Chcę podobać się Bogu, nie ludziom.
Chcę móc, nie musieć.
Chcę pracować, żeby żyć, nie żyć, żeby pracować.
Chcę kochać, nie znosić.
Chcę mieć spokój, nie rację.
Chcę mówić o radościach, nie o smutkach.
Chcę żyć dzisiaj tym, co jest dzisiaj, nie tym, co było wczoraj. Nie tym, co będzie jutro.
Chcę, żeby Bóg był sensem mojego życia, nie dodatkiem.



A podobno chcieć, to móc..


Zdjęcia z naszego babskiego wypadu w góry.
Uciekłam z Mili od smogu i problemów z oddychaniem.
Na wysokości prawie 700 metrów, w końcu odetchnęła pełną piersią.
Nie kaszlała. Nie musiała dostawać sterydów. Nie budziła się w nocy ze świszczącym oddechem..
Było mroźno, pięknie, czysto i spokojnie.
Czas stanął w miejscu, na te pięć cudownych dni.
Tylko za chłopakami tęskniłyśmy..

Dzień Bardzo Dobry # 7

Mój tydzień był jak tor przeszkód.
I przyznaję.. nieraz się potknęłam.

Czasami przechodzi mi przez myśl, że może kiedyś Jego cierpliwość się skończy i przyjdzie taki dzień, w którym po prostu przeholuję.
Wtedy przestanie podawać mi rękę, podnosić, opatrywać, dodawać sił, zawracać ze złej drogi, pokazywać tę właściwą.
Czy kiedykolwiek mój Tata przestanie mnie wypatrywać? Czy kiedykolwiek przestanie mnie szukać?
Bo ile razy można..?! Przeszkody w tych samych miejscach, a ja ciągle potykam się o te same rzeczy..
Mój Bóg jest Bogiem, który zawsze szuka. Który zrobi wszystko, żeby znaleźć.
Mój Ojciec zrobi to, co trzeba, żeby znowu i znowu, i jeszcze raz.. podać mi rękę. Podnieść. Opatrzyć rany. Wzmocnić. Zawrócić ze złej drogi i pokazać tę właściwą.

Mój Bóg jest Pasterzem, który szuka swojej zgubionej owcy.  ( Ew. Łukasza 15; 1-7 )
Tej, która nie zawsze jest posłuszna. Czasami jest uparta i myśli, że wie lepiej. Czasami zamyśli się, zapatrzy gdzieś wokoło i zgubi z oczu Pasterza.
A On, pomimo bolących nóg i poranionych od dalekiej drogi stóp. Mimo zmęczonych ciągłym wypatrywaniem oczu.. Mimo zachrypłego już głosu, ciągle woła.
A imię, które woła, to Twoje imię.
To moje imię.
To imię każdego, który czasami się gubi i potyka na drodze życia.

Mój Bóg jest tym, który szuka zgubionej monety. ( Ew. Łukasza 15; 8-10 )
I wszystko jedno, że zostało Mu jeszcze dziewięć innych.. On szuka właśnie tej jednej.
Dlatego, że jest cenna w Jego oczach, tak bardzo dla Niego ważna.. przesuwa meble, zapala wszystkie światła. Zamiata pod stołem, schyla się pod łóżko.. Szuka tak długo, aż znajdzie.
A monetą, której szuka, jesteś Ty.
Jestem nią Ja.
I każdy, kto czasami się gubi i potyka na drodze życia.

Mój Bóg nie machnie ręką na żadną z nas.
Nie spisze nas na straty.
Nie powie: trudno, może kiedyś się znajdzie.. może przy okazji..
Mój Bóg będzie szukał aż do skutku.
Nawet tych, którzy dla innych są już zgubieni na zawsze..

Dlatego jeśli tak jak ja, miałaś gorsze dni.. wsłuchaj się uważnie.
Jestem pewna, że usłyszysz, jak woła Twoje imię..