Postanowienia dla Mam

Wszyscy kochamy tę czystą kartę, którą przynosi ze sobą początek nowego roku.
Cokolwiek poszło nie tak w starym roku- minęło, a w magicznej dacie 1 stycznia szukamy szansy na początek dobrych zmian.
Tworzymy noworoczne postanowienia, choć zazwyczaj po kilku tygodniach kompletnie o nich zapominamy..ale tym razem może być inaczej.
Możemy. Na prawdę damy radę! O ile będzie nam zależeć wystarczająco mocno.

Mamy zawsze chcą być bardziej, lepiej, mocniej.
Chcą więcej przytulać, chętniej czytać bajki, częściej się uśmiechać.
Starają się każdego dnia stworzyć swoim dzieciom takie dzieciństwo, które one kiedyś będą wspominać z radością.
I to jest właśnie najpiękniejsze! Mimo tego, że czasami jest na prawdę trudno, chce nam się.
Chce nam się być bardziej, lepiej i mocniej..

Chciałabym skończyć rok 2016 mając świadomość, że dobrze zainwestowałam w moje dzieci swój czas i energię. Że nie zmarnowałam ani jednego dnia, żeby kochać z całych sił.
Nie mamy na to za wiele czasu. Dzieci są nam dane tylko na krótko. Tylko na chwilę mamy wpływ na ich życie. Jedynie przez kilka lat mamy szansę, aby pokazać im Jezusa w naszej codzienności. To tylko kilka krótkich lat- chociaż dni czasami ciągną się w nieskończoność..
To od nas zależy jak wykorzystamy ten czas.
Chciałabym za rok spojrzeć wstecz na rok 2016 i móc powiedzieć, że moja rodzina dostała ode mnie to, co najlepsze.

Mam nadzieję, że wybierzesz coś dla siebie z przygotowanej przeze mnie listy, zapiszesz na pierwszej stronie swojego nowiutkiego kalendarza i w grudniu 2016 z dumą stwierdzisz: DAŁAM RADĘ!!
Tego Tobie i sobie życzę.

• Nie będę krzyczeć
  Nie będę krzyczeć na moje dzieci
  Nie będę krzyczeć do moich dzieci
  W naszym domu, nie będzie więcej krzyku!
• Będę więcej przytulać
• Będę częściej mówić kocham cię bez powodu
• Będę rzadziej mówić może później lub innym razem
• Będę przedkładać potrzeby moich dzieci nad inne obowiązki
• Będę grać w gry, budować bazy, jeść pikniki na środku salonu, kolorować, czytać bajki, biegać w deszczu i skakać w kałużach..uczestniczyć w ich świecie, nie żałując ani minuty poświęconego na to czasu
• Będę poganiać moje dzieci tylko wtedy, kiedy będzie to absolutnie konieczne
• Będę modlić się o nich przed wyjściem do szkoły i przedszkola
• Będę zauważać i doceniać dobre rzeczy- ich starania i postępy w zachowaniu, nauce, samodzielności..
• Przestanę mówić: Jesteś....Ty nigdy... Ty zawsze.. w negatywnym sensie (np. jesteś wieczną marudą, nigdy nie słuchasz, zawsze bałaganisz)
• Przestanę wzdychać i narzekać jak mi ciężko- chociaż nie raz właśnie tak będzie
• Będę bardziej spontaniczna
• Będę witać moje dzieci uśmiechem
  Budzić je z uśmiechemSłuchać kolejnej opowieści z uśmiechemOdpowiadać na setne pytanie z uśmiechem
• Przestanę się obwiniać i rozpamiętywać, jeśli coś pójdzie nie tak
• Będę bardziej cierpliwa
• Będę częściej dziękować
• Nie pozwolę, żeby dzieci musiały nieposłuszeństwem błagać o moją uwagę
• Zwolnię, żeby cieszyć się chwilą
• Zamienię zamartwianie się na modlitwę
• Będę mniej przejmować się bałaganem, brudną podłogą i pełnym zlewem
• Będę patrzeć rzadziej na ekran, częściej w bystre oczy moich dzieci
• Będę spędzać czas z każdym z moich dzieci sam na sam, regularnie
• Nie pozwolę, aby błędy moich dzieci określały mnie jako matkę
• Nie pozwolę, aby moje gorsze dni określały mnie jako matkę
• Będę używać moich słów w mądry i przemyślany sposób
• Będę częściej słuchać z uwagą
• Kiedy zostanę sama w domu z dziećmi, będę patrzeć na ten czas jak na szansę i radość, a nie obowiązek
• Będę modlić się o moje dzieci każdego dnia i powierzać ich przyszłość w pewne Boże ręce
• Będę kochać miłością cierpliwą, łagodną, taką, która się nie unosi, nie szuka swego, wszystko zakrywa, wszystkiemu wierzy i wszystko znosi
• Będę cieszyć się moimi dziećmi każdego, najzwyklejszego dnia

Pamiętaj, Kochana Mamo, że nasze dzieci nieustannie nas obserwują.
Jesteśmy pierwszą biblią, którą kiedykolwiek przeczytają.

Co jeszcze dodałabyś do tej listy?
Co jest dla Ciebie największym wyzwaniem?

Sam na sam z Bogiem- jak zacząć?

Czas, który spędzasz z Bogiem musi stać się dla Ciebie priorytetem. Może wydaje Ci się, że nie dasz rady wygospodarować nawet 15 dodatkowych minut. Warto jednak przyjrzeć się planowi dnia i zadać sobie kilka pytań:
Czy to, czemu się poświęcam jest ważne czy tylko pilne?
Czy w ciągu dnia są momenty, kiedy czas przecieka mi przez palce- tracę go, nie robiąc nic konkretnego?
Jakie zmiany mogę wprowadzić, żeby Bóg stał się dla mnie priorytetem w rzeczywistości?
Każdy z nas codziennie podejmuje wiele decyzji. Jeśli jednak nie potrafimy w ciągu dnia znaleźć nawet kilku minut na pogłębianie najważniejszej relacji w naszym życiu- czy na pewno te decyzje są właściwe?
Walcz o czas z Bogiem.

2. Zaplanuj miejsce i czas

Sam na sam

Grudzień to miesiąc podsumowywań, postanowień, porządków domowych i tych w głowie.

Noworoczne postanowienia dla wszystkich mam czekają już w kolejce na publikację, a dzisiaj proponuję coś na prawdę specjalnego. Dla wszystkich.
Czas wzrostu.
Czas duchowego wzrostu i dążenia do duchowej dojrzałości.
Sam na sam z Bogiem.
Codziennie, regularnie, bez wymówek i miliona powodów dlaczego nie miałabyś porozmawiać z Ojcem i posłuchać, co ma do powiedzenia.
Piękna sprawa i poważne zobowiązanie.
Dzisiaj proponuję to Wam, ale jednak przede wszystkim sobie. Wiem, że ostatnio właśnie tego w moim życiu brakuje. Muszę na nowo zdecydować, żeby mieć serce Marii w świecie Marty.
Pisałam o tym TUTAJ. Pamiętacie?

Czasami nie jest łatwo codziennie spędzić czas sam na sam z Bogiem. Może się wydawać, że to żaden problem..ale dla mnie jest to duże wyzwanie. Szczególnie od kiedy urodziłam pierwsze, drugie, trzecie dziecko.. Kiedy już byłam na na prawdę dobrej drodze, na świecie pojawiła się Milenka i moje codziennie wczesne wstawanie i spędzanie czasu z Bogiem (które uwielbiałam!!!), skończyło się. Wiecie- nocne karmienia, ząbkowanie i inne takie..trudno rano w ogóle wstać, a co dopiero wcześniej niż wszyscy.
Łapię chwile ciszy, momenty, kiedy mogę na chwilę posłuchać własnych myśli, ale z regularnością mam wielki problem..Wiem, że muszę się określić. Nie iść 'na żywioł', wmawiać sobie, że jakoś to będzie. Patrzę wstecz i widzę, że jest bardzo..słabo.
Jestem pewna, że dla wielu pracujących, mających dzieci i tysiące spraw do załatwienia każdego dnia- to jest na prawdę niełatwe!
Ale czy napięty grafik to na pewno wystarczający powód, żeby nie spróbować?
Najczęściej przecież tak jakoś jest, że to, co daje najwięcej radości, satysfakcji i co jest po prostu wartościowe w życiu, wymaga poświęceń. Rzeczy, które przychodzą zbyt łatwo, nie potrafimy tak do końca docenić..
Nie chcę traktować mojego sam na sam z Bogiem jak noworocznego postanowienia, ale jak duchową inwestycję. 
Wiem, że korzyści z bliskiej relacji z Bogiem są nieporównywalnie większe, niż to co zyskasz oglądając serial w TV czy bezmyślnie przeglądając Facebook..a na to czas jakoś zawsze jest..prawda?

Tak- to wymaga samodyscypliny.
Możliwe, że będzie również wymagać zmiany priorytetów i przyzwyczajeń czy reorganizacji planu dnia.
Jestem jednak pewna, że nie będziemy żałować ani minuty poświęconego czasu.
Nie tylko my na tym zyskamy. Mocno wierzę, że Bóg będzie działał w szczególny sposób w naszym życiu, a dobre zmiany będą widoczne dla naszych bliskich, rodziny, ludzi, z który pracujemy, sąsiadów..

Moim zamiarem nie jest dodanie do twojego i mojego planu dnia jeszcze jednego 'obowiązku', rzeczy do zrobienia. Nie chcę Cię obciążyć lub obarczyć poczuciem winy, jeśli jednak nie zdecydujesz się na tę przygodę razem ze mną.
Chciałabym po prostu zachęcić Cię do codziennego spotkania ze Stwórcą i regularnego poznawania Jego Słowa, bo warto!

Możesz do mnie dołączyć, kiedy tylko chcesz- nie musi to być 1 stycznia, poniedziałek czy początek miesiąca. Najlepiej zacznij od dziś. Nie ma na co czekać :) Z doświadczenia wiem, że czas nigdy sam się nie znajdzie..to Ty musisz go znaleźć. Zaplanować, zorganizować wolną chwilę w natłoku zajęć. To twoja świadome postanowienie zadecyduje o tym, czy się uda, czy nie.
Czasami łatwiej jest się do czegoś zmobilizować jeśli wiesz, że ktoś inny liczy na Ciebie- czeka na Twoje wsparcie, ale również poda swoją rękę, kiedy jest ciężko. Dlatego stworzyłam na Facebook grupę, na której będziemy się motywować :)
Będziemy się wspierać z całych sił i pisać o tym, co Bóg mówi do nas każdego dnia, a wierzę, że ma wiele do powiedzenia!
Dołącz, jeśli chcesz i zaproś swoich znajomych! TUTAJ
Oficjalnie zaczynamy 1. stycznia. Niech będzie nas jak najwięcej!
Liczę na Ciebie i twoje dobre słowo.
A Ty możesz liczyć na mnie.

Co Wy na to?

Jezus Chrystus

Jezus Chrystus

Narodził się w bólu i pocie, w chłodzie i niewygodach.
W stajni- bo nie było dla Niego miejsca w żadnej gospodzie (Łukasza 2;7)
Król Królów i Pan Panów przyszedł na świat w totalnym ubóstwie.
Mając wszystkie bogactwa stał się skrajnie ubogi, aby swoim ubóstwem nas wzbogacić (II Koryntian 8;9)
Stał się człowiekiem i żył na ziemi pośród nas, pełen miłosierdzia i prawdy (Jana 1;14)
Niektórzy myśleli, że jest tylko człowiekiem. (Jana 10;33)
Inni nadal tak uważają. Nie chcą uwierzyć, że Chrystus przyszedł na świat. (II List Jana 1;7)
W Jezusie jednak zamieszkała cała pełnia boskości. (Kolosan 2;9)
On jest obrazem niewidzialnego Boga (Kolosan 1;15) i w każdym wymiarze doskonale pokazuje jaki jest Bóg. (Hebrajczyków 1;3)
Chociaż był Bogiem, nie obstawał przy swoich boskich prawach, ale wyrzekł się władzy i chwały, przyjmując postać niewolnika i stając się podobny do ludzi.
Poniżył się jeszcze bardziej, kiedy umarł jak przestępca, na krzyżu. (Filipian 2;6-8)

Był Stworzycielem świata, lecz gdy przyszedł na ziemię, świat Go nie poznał (Jana 1;10)
Przyszedł do swojej własności, ale swoi Go odrzucili. (Jana 1;11)
On był, zanim cokolwiek innego powstało. Jest Stwórcą tego co widzialne i niewidzialne, na niebie i na ziemi. Wszystko zaistniało przez Niego i dla Jego chwały.(Kolosan 1;15-16)
Daruje nam życie i to życie w obfitości i całej pełni. (Jana 10;10)
W  Nim ukryte są niewyczerpane bogactwa mądrości i wiedzy (Kolosan 2;3)

Mesjasz (Mateusza 16;20)
Syn Boga (Mateusza 16;16)
Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju (Izajasza 9;5)
Droga Prawda i Życie (Jana 14;6)
Emmanuel- Bóg z nami (Mateusza 1;23)
Dobry Pasterz, który zna swoje owce, a one znają Jego (Jan 10;14)

W Jego imieniu każdy z nas może mieć życie wieczne, wystarczy, że uwierzy. (Jan 20;31)
Zgodził się wypełnić wolę Ojca (Hebrajczyków 10;9)
Tym się karmił i tym żył. (Jana 4;34)
Został posłany, aby oddać życie za każdego grzesznika. Z miłości. (I Jana 4;10)
Sam nie znał grzechu. Nigdy ani jednego nie popełnił, a jednak wziął na siebie winy całej ludzkości, żebyśmy mogli przed Bogiem stanąć usprawiedliwieni. (II Koryntian 5;21)
Był doświadczony we wszystkim- rozumie nasze słabości, narażony był na takie same pokusy (Hebrajczyków 4;15)
Okazał się jednak zwycięzcą we wszystkim. (Jana 16;33)
Bywał zmęczony (Jana 4;6)
Głodny (Mateusza 4;2)
Płakał (Jana 11;35)
Przechodził przez cierpienia i próby. Dziś może pomóc tym, którzy przechodzą przez trudne sytuacje w swoim życiu (Hebrajczyków 2;18)
Woła każdego, kto jest zapracowany i przeciążony, bo chce dać każdemu wytchnienie. (Mateusza 11;28)
Każdy może w Nim znaleźć ukojenie dla swojej duszy (Mateusza 11;29)

Jego życie na ziemi było życiem modlitwy (Hebrajczyków 5;7)
Jego imię jest ponad wszelkie imiona (Filipian 2;9)
Święty i Sprawiedliwy (Dzieje Apostolskie 3;14)
On jest Tym, który jest i który był, i który ma przyjść. Wszechmogący. (Objawienie 1;8)
Alfa i Omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec (Objawienie 22;13)
Przygotowuje nam miejsce w niebie i przyjdzie znowu, żeby zabrać nas do domu.
Jezus chce spędzić z nami wieczność. Chce, abyśmy byli na wieki tam gdzie On. (Jan 14;3)

Przyjdź, Panie Jezu! (Objawienie 22;20)



Z okazji Świąt Bożego Narodzenia życzę Wam..

Oczu widzących tylko dobro w drugim człowieku
Dłoni wyciągniętych, by dawać
Ramion gotowych by ofiarować wsparcie
Ust które błogosławią i mówią prawdę
Uszu nastawionych na słuchanie
Nóg, które wytrwale idą drogą do Domu
Serca wypełnionego wdzięcznością za najcenniejszy Dar- Zbawiciela.

Brudnych talerzy po wspólnych posiłkach
Odcisków małych rączek na każdym lustrze
Błota w przedpokoju od wspólnych wypraw
Szkolnych opowieści zapierających dech w piersiach
Kłótni jedynie tych dziecięcych- o klocki i inne błahostki
Żeby było nam szkoda czasu na gniew, złość i nieprzebaczenie.
Chwil, w których w skupieniu patrzymy w oczy i słuchamy z uwagą
Braku miejsca w lodówce i przy kuchennym stole
Jajecznicy o poranku i rosołu w niedzielę
Mądrości, siły i cierpliwości, by wychować kolejne pokolenia
Dodatkowej pary rąk do obcierania łez i naklejania plastrów na zdarte kolana
Kilku godzin w ciągu doby w gratisie
Domu ozdobionego miłością, zawsze otwartego dla innych
Czasu dla siebie

Doświadczania obecności Pana Jezusa jako
Cudownego Doradcy
Mocnego Boga
Odwiecznego Ojca
Księcia Pokoju
Uzdrowiciela
Chleba Życia
Tego, który zaopatrza, zawsze wystarcza i daje ukojenie
Emmanuela- Boga, który jest z nami

Dostrzegania ogromu Bożych Cudów w zwykłej Codzienności

Błogosławionych Świąt Kochani!

Świąteczne Wyzwanie

Znalazłam przed chwilą.. myślę, że byłoby pięknie, gdyby każda z nas się dołączyła!

Na czym polega Świąteczne Wyzwanie  (The Christmas Doorstep Challenge)?

• wybierz kogoś, kto przechodzi ciężki czas w swoim życiu, potrzebuje wsparcia lub kogoś, komu bez większego powodu chcesz sprawić radość, pokazać, że jest ważny,
• kup / zrób tej osobie prezent- nie ważna jest wielkość czy wartość. Liczy się gest!
• napisz anonimową wiadomość- możesz krótko napisać, dlaczego wybrałaś właśnie ją / jego / tę rodzinę,
• pomódl się o osobę, którą chcesz obdarować,
• zapakuj prezent i zostaw pod drzwiami,
• zapukaj lub zadzwoń i szybko uciekaj, żeby nikt cię nie zobaczył!
• uśmiechnij się na myśl o tym, że sprawiłaś komuś radość zupełnie bezinteresownie :)

Wesołych Świąt?

Wesołych
Spokojnych
Zdrowych
Spędzonych w rodzinnym gronie, wśród najbliższych
Przepełnionych ciepłem i miłością

Takich Świąt Bożego Narodzenia sobie życzymy. Sobie i innym, ale czasami tak jest, że..
Smutek przeszywa serce. Bo śmierć. Bo długi. Bo kłótnia. Bo rozłąka. Bo...
Sama myśl o nadchodzącym czasie sprawia, że płyną łzy. Nie jest to radosne oczekiwanie. Tak naprawdę, nie ma oczekiwania. Byle przetrwać życzenia, uśmiechy, uściski..a może właśnie o tych uśmiechach- choć sztucznych czasami- ktoś marzy, bo samotność doskwiera tak bardzo.
Głowa przepełniona niepewnością i strachem. Do spokoju ducha daleka droga.
Czasem jest tak, że boli. Boli od wielu tygodni, miesięcy, lat i nic nie zapowiada poprawy.
Święta nie będą ani zdrowe, ani radosne, ani spokojne- mimo najszczerszych chęci.
To taki czas w roku, w którym szczególnie się pewne rzeczy przeżywa. To, co niby już spowszedniało, co się zabliźniło i już tak nie doskwiera, na nowo się odradza. Rozmyśla się więcej i analizuje. Taki czas.

Może kogoś zabraknie przy wigilijnym stole. Może minęło już 10 lat, a może tylko rok..może czas ran nie leczy tak jak mówią.
Albo emigracja- choć więcej, lepiej i wygodniej. Pewnie na więcej można sobie pozwolić i łatwiej się żyje, ale w tym czasie w roku niejeden marzy, żeby te setki kilometrów go od rodziny nie dzieliły. Choć na jeden wieczór. Bo to rodzinne Święta..i tutaj skype nie pomoże.
Czasami miłości brakuje. Ciepło jest tylko przy kominku- za tym domowym ktoś tęskni szalenie. Może już długo, może od kilku tygodni dopiero..czy to ważne?
Święta nie będą takie jak w reklamie. Nie będą takie jak zawsze. Nie będą wymarzone, jak z dziecięcych wyobrażeń.
Życie to nie biały domek z ogródkiem. Nie willa z basenem i widokiem na góry. Czasami jedyne co zastajesz to kupa gruzu. Ruiny z których na nowo trzeba budować przyszłość.

Minęło 10 lat od kiedy i w moim życiu coś się posypało. Kompletnie i bez ostrzeżenia. Pamiętam ten czas bardzo dokładnie. Mogłabym opisać każdy szczegół tamtych trudnych miesięcy. Takie życiowe tsunami..
Święta tamtego roku wspominam jako szczególnie trudne. Płakałam po kątach. Emocjonalnie kompletnie nie potrafiłam poradzić sobie z sytuacją w której się znalazłam. Mój idealny obraz idealnej rodziny totalnie się zamazał. Nie chciałam zasiadać do wspólnego stołu. Jedyne o czym marzyłam, to obudzić się z koszmaru jaki zgotował nam ktoś bardzo dla mnie bliski.

Jak dobrze wiedzieć, że w Bogu zawsze jest nadzieja.
Nie ma sytuacji z których On nie znalazłby wyjścia, nie podał ręki, nie dodał sił.
Wiem tylko, co zadziałało w moim życiu wtedy i działa do dzisiaj. Jestem pewna, że zadziała u Ciebie.

                                                                                                            Ewangelia Mateusza 11;28
Wiem kto zna Cię na wylot. On wie wszystko i może zrozumieć.
Przynieś swój ból, żal, rozczarowanie, smutek- cokolwiek dzisiaj jest dla Ciebie ciężarem- do Boga.
Zostaw to wszystko u stóp Zbawiciela, którego obchodzi Twoje życie i to, przez co przechodzisz.
Przyjdź do Niego szczerze i otwarcie powiedz co czujesz. Wylej przed Nim swoje serce, nawet jeśli to co przeżywasz, wydaje Ci się błahe.
On czeka.

                                                                                                                                   Psalm 34;19


Pamiętaj, że Pan Jezus Chrystus nie leży w żłóbku na sianku.
On, Wielki i Wszechmogący Bóg jest zwycięzcą nad każdą sytuacją w naszym życiu.



Jeśli jednak oczekujesz tych Świąt z radością - otwórz oczy. Nie zamykaj się w swoim świecie porządków, dekorowania pierniczków itd... Rozejrzyj się dokoła i szukaj tych, do których możesz wyciągnąć rękę, okazać miłość i wsparcie.

Jest szansa, że dzięki Tobie Jezus Chrystus stanie się dla kogoś bardziej realny niż kiedykolwiek.

Ciasteczka Migdałowe

Zawsze będą mi się kojarzyć ze Świętami Bożego Narodzenia w domu rodzinnym mojego Męża.
Od co najmniej 11 lat, niezmiennie, każdego roku, na stoliku w salonie króluje patera z kilkoma rodzajami przepysznych ciasteczek. Za ich smakiem na prawdę można się stęsknić..


Jeśli znajdziecie chwilkę w tym przedświątecznym zabieganiu, zachęcam Was do wypróbowania przepisu na jedne z nich - Migdałowe Ciasteczka.
Ktokolwiek ich u mnie próbował, od razu prosił o przepis. Stały się świąteczną tradycją nie tylko w naszym domu, z czego bardzo się cieszę :)

Nie ma potrzeby przechowywania ich w szczelnym pojemniku, ponieważ zachowują swoją kruchość nawet kiedy leżą wiele dni na stole niczym nie nakryte. Pierwotnie były rogalikami, ale dosyć łatwo się łamały, dlatego postanowiłam upiec je w formie małych kuleczek. Ten pomysł sprawdził się idealnie- nic się nie kruszy, a smak pozostał ten sam.
Zaangażujcie małe rączki do pomocy- nasi chłopcy 'ukulali' prawie wszystkie ciasteczka!


Ciasteczka Migdałowe
Składniki:
100g migdałów- zalać wrzątkiem, obrać, dobrze zmielić (można kupić już zmielone migdały)
280g mąki
4 łyżeczki cukru z wanilią
200g masła
50g cukru

50g cukru pudru
2 łyżeczki cukru z wanilią

Przygotowanie:
- zagnieść ciasto z migdałów, mąki, cukru i masła,
- formować kuleczki lub rogaliki równej wielkości,
- układać na blachę wyłożoną papierem do pieczenia,
- piec około 15 minut w 180 stopniach,
- po wyjęciu ciasteczek z piekarnika, odczekać chwilę i obtaczać jeszcze ciepłe w mieszance cukru pudru i cukru z wanilią (nie trzeba tego robić, jeśli wydają się być wystarczająco słodkie)

Oczywiście można spróbować zrobić zdrowszą wersję ciasteczek- użyć pełnoziarnistej mąki i brązowego cukru lub jego zamiennika.

Na zdjęciach widać ciasteczka polane mleczną czekoladą dla odmiany. Polecam, bo tak wykończone smakują jeszcze lepiej!


Smacznego!

A gdyby tak...

Dlaczego tak jest, że jak mam pofalowane, to chcę proste, a gdybym miała proste, to za kręcone wszystko bym oddała?
Dlaczego tak jest, że jak jest dżem to chcę szynkę, a jak jest szynka to akurat chcę dżem?
Dlaczego tak jest, że jak dom mam ogromny, to często marzę o mniejszym, nowszym, ładniejszym.. a jak byłby mniejszy to jednak za mały i wolałabym te swoje stare dziesiątki metrów do odkurzania?
Dlaczego cały tydzień chciałabym, żeby w weekend spali u dziadków, a jak w piątek w nocy do pustego pokoju z rozpędu wchodzę to płaczę głupia, bo pusto.. a ja przykryć ich chciałam jak zwykle?
Dlaczego jak w lodówce jest 30 jajek, to jajecznicy nie robię, a jak nie ma ani jednego, to bym za tę jajecznicę wszystko oddała?
Dlaczego tak jest, że chcę czasu dla siebie, odpoczynku i wylegiwania w łóżku do południa, a jak miałam w tym łóżku kilka tygodni spędzić, to marudziłam i wzdychałam i tak bardzo chciałam jednak móc te podłogi znowu zmywać..?
Dlaczego, jak przyniósł mi róże to pytałam, czy nie było goździków, bo goździki przecież wolę?
Dlaczego jak był upał to chciałam deszcz, a jak padało to siedziałam w domu wkurzona, bo nawet 'na spacer wyjść nie można'?
Dlaczego jak śniegu na Święta nie ma to lament, a jak 27. grudnia spadnie- to źle, bo jak tu teraz do pracy dojechać?!
Dlaczego tak jest, że jak zrobi sobie krótką drzemkę, to chcę żeby pospała dłużej, a jak już trzecią godzinę śpi to akurat muszę wyjechać i 'niech się wreszcie obudzi!'
Dlaczego te, co mają chłopca chciałyby dziewczynkę, a te co dziewczynkę marzą o chłopczyku?
Dlaczego jak nie miałam pracy, to marzyłam o tym, żeby wyrwać się z domu, a jak już pracę dostałam, to za jeden dzień w domu z dziećmi tak wiele bym oddała?
Dlaczego czasami wolałabym mieszkać za granicą, a jak byłam w Anglii to z utęsknieniem czekałam dnia, kiedy w końcu wrócimy do Polski?
Dlaczego 'tak źle, a tak nie dobrze'?
Dlaczego trawa zawsze gdzie indziej bardziej zielona?
Dlaczego tak jest? No dlaczego?!



A gdyby tak włosami falowanymi się cieszyć, bo są, bo nie wypadają, a rosną jak głupie. Zdrowe i lśniące.
A gdyby tak dziękować, że w tej lodówce i dżem i szynka, ser, ogórek, jogurt, mięso na obiad i jajka na jajecznicę też. I dwa kilo mandarynek w misce na stole.
A gdyby tak odkurzając te moje metry uśmiechnąć się pod nosem, bo do nikogo innego nie należą, tylko do mnie właśnie!!
A gdyby tak wykorzystać maksymalnie kiedy mam czas dla siebie- bo to rzadkość przecież, a jak są dzieci obok, to też wykorzystać- że są. Że mogę z nimi czytać, kolorować i zagrać w pytania...bo co bym ja bez nich zrobiła?!
A gdyby tak róże do wazonu włożyć i uściskać Go mocno, bo gdyby nie kochał to by o nich nie pamiętał między mlekiem a bułkami w Biedronce..
A gdyby tak doceniać każdą pogodę- w deszcz kalosze założyć, a w upał opalić blade nogi i lemoniady z miodem się napić.
A gdyby tą Polskę bardziej docenić, mimo, że w Anglii lepiej płacą. Docenić, że wojny nie ma, jedzenia pod dostatkiem i mogę głośno o Jezusie mówić- nikt mnie za to nie zamknie. Nie zabije.

A gdyby tak codziennie, usilnie wdzięczności się uczyć - takiej postawy wiecznego męczennika się wyzbywać, kawałek po kawałku, dzień po dniu..
Nie od jutra. Nie od nowego roku i nie od następnego poniedziałku. Od już.
Każdą niewdzięczną myśl zamienić w dziękczynienie. Nie zamarudzić już wcale, a pozytywów szukać i nowych możliwości.
Potrafisz?
Może wtedy za rok o tej porze każda z nas byłaby najszczęśliwsza na świecie- z tymi samymi włosami, tym samym domem i bez jajek w lodówce, choć na omlet nieziemska ochota..?

Kiedy będę wiedzieć, że starasz się ze mną, to może i mi się uda być bardziej wdzięczną.
Bo kto to widział, żeby na brak miejsca w lodówce narzekać?! No mi się ostatnio zdarzyło.. zdecydowanie za bardzo rozpieszczeni przez ten dobrobyt jesteśmy.

Wdzięczność, to Boża wola dla naszego życia, a to nie byle co.
Bóg stwarzając nas chciał, żebyśmy byli Mu wdzięczni. Dziękowali. Doceniali. Cieszyli się.
Tak po prostu i na przekór powszechnemu narzekaniu wszędzie i na wszystko.

Życzę sobie i wam tej wdzięczności na co dzień- w taki piękny świąteczny czas i w mokry listopadowy poranek.
Po powrocie z rodzinnych wakacji i po trudnym tygodniu w pracy.
I kiedy chłopczyk i kiedy dziewczynka.

Nie od jutra. Nie od nowego roku i nie od następnego poniedziałku. Od już.
Spróbujemy?

Bezcenne

Wszędzie teraz ten sam temat. Nie można się opędzić. Nie można nie słyszeć i nie widzieć, choć telewizora w domu nawet nie mam..i to z premedytacją.
Do zwariowania ciągle to samo.
Co kupić dziewczynce do lat pięciu.
Co sprezentować uzdolnionemu plastycznie chłopcu.
Co jest marzeniem każdej cioci, babci i kuzynki.
Co chciałby dostać tata i ten wujek z Niemiec, co go raz w życiu widziałaś.
Co dla niemowlaka i starszej pani.
Co dla palacza i eko-przyjaciółki.
Lista prezentów poniżej 20, 50, 100 zł. Dla Niej i dla Niego.

Reklamy same na środku ekranu w laptopie wyskakują. Słuchasz w radiu, oglądasz w gazecie i patrzysz na nie rodzinnie w telewizji.
W przerwie filmu i w czasie oglądania bajki. Między piosenkami i dobrym artykułem.
Im mniej czasu do Bożego Narodzenia, tym ich jest coraz więcej.
Nachalnie wmawiają nam, jak bardzo nowy smartfon ułatwi nastolatkowi życie, a firmowa sukienka sprawi, że mama poczuje się wyjątkowo. Choć raz w życiu.

Jak ci tak wmawiają, to w końcu zaczynasz wierzyć w to, co mówią.
Wybierasz, kupujesz, wydajesz, pakujesz, wypisujesz, wysyłasz lub kładziesz pod choinką. Albo nie. Chowasz do szafy. Tam nikt nie będzie szukał..
Myślisz, że spełniasz najskrytsze marzenia.
Jesteś przekonana, że to jest właśnie to, o czym śnią po nocach i obejść się nie mogą w dzisiejszym świecie.
Jesteś pewna?

To nie tak, że nie lubię prezentów.
Uwielbiam! Dostawać, dawać, wybierać, kupować, wysyłać, pakować..kocham, ale za dużo tego wszędzie jak dla mnie. Za dużo komercji, reklam i zbijania kasy. Za mało znaczenia. Przerost formy nad treścią.
Proporcje się totalnie zachwiały. Nieudolnie próbujemy braki w relacjach załatać rzeczami i gadżetami za setki złotych, a tak się nie da!
Nie mogę patrzeć na to, kiedy ktoś ze sobą cały rok nie rozmawia, a na Święta po prezencie sobie dają- i do domu. Znowu bez słowa lub z cichym 'dzięki' przez próg.
Denerwuje mnie, jak daje jakiemuś dziecku na Boże Narodzenie grę, a w czerwcu widzę jak leży jeszcze nie odpakowana, bo nie miał kto z boroczkiem zagrać..a dom pełen ludzi.
Nie podoba mi się to, że ktoś ocenia mnie jako matkę po wartości prezentów, jakie daję moim dzieciom, a nie po wspólnie spędzonym czasie i rozmowach o niebie do poduszki.
Nie chcę wierzyć, że żyję w świecie, gdzie mama czuje się wyjątkowa tylko kiedy dostanie kawałek dobrze skrojonego materiału..

Są na świecie prezenty, które możesz postanowić podarować swoim bliskim w tym roku.
Tylko schowaj portfel, bo nie kupisz ich za żadne pieniądze. Choćbyś miała miliony- nie kupisz, bo są bezcenne.
Nie mają ceny, ale mają wartość. 
Wartość ponadczasową i niezależną od panującej mody czy ostatnio wprowadzonych trendów.
Nigdy się nie znudzą, nigdy nie stracą swojego znaczenia w życiu obdarowanego nimi człowieka.
Przetrwają próbę czasu, bo nie mają terminu przydatności.
Wymagają czegoś więcej, niż kasy i wielu na nie po prostu nie stać.
Nie przychodzą łatwo, bo często wymagają poświęcenia- czasu, sił, własnych racji.
Wymagają wyborów pomiędzy ważnym a przyjemnym, mową a milczeniem, sercem a rozumem, przebaczeniem a chowaniem urazy.
Za nie płaci się przełamywaniem własnych słabości, strachu i wstydu.
Dyscypliną i bezustanną walką z dumą i pychą. Naszą własną.
Wymagają patrzenia na świat nie swoimi oczami, ale oczami dziecka, przyjaciela czy męża- po to, by lepiej drugiego zrozumieć.

Chcesz jeszcze w ogóle wiedzieć, co tak wiele 'kosztuje'?




Miłość
Możesz dać miłość. Miłość przez duże M- choć to dzisiaj tak wyświechtane słowo.
Możesz dać miłość niezwykłą. Nie taką w rozumieniu większości ludzi na świecie. Bo miłość to nie uczucie, to decyzja. Całe mnóstwo codziennie podejmowanych decyzji. To postawa, która wiele wymaga.
Podaruj więc miłość cierpliwą i uprzejmą. Taką, która nie zazdrości, nie wynosi się i nie jest nadęta. Postępuje taktownie, nie szuka własnej korzyści, nie jest porywcza i nie prowadzi rachunku krzywd. Nie cieszy się z niesprawiedliwości, ale dzieli radość z prawdy. Taką, która potrafi wszystko zakryć, wszystkiemu uwierzyć, we wszystkim wiązać nadzieję i przetrwać każdą przeciwność. ( I Koryntian 13;4-8 )

Bliskość i dotyk
Nawet najbardziej miękka poduszka nie zastąpi mi mojego męża. Nawet najbardziej ukochany pluszak nie zastąpi dziecku twojego przytulenia, bliskości i obecności. Tak sobie myślę, że dobrze jest, kiedy dziecko wie, jak pachnie mama..żeby tak z zamkniętymi oczami mogło rozpoznać.
Nawet najpiękniejsze słowa nie wyrażą tego, co przyjacielski uścisk. Taki kilkuminutowy, mocny i szczery.
Czasami wystarczy bez słowa być blisko. Każdy z nas tego potrzebuje już od urodzenia.
Przytulaj, głaszcz, potrzymaj za rękę, posiedź przy łóżku..bądź bardzo blisko.

Czas i zainteresowanie
I tu nas zazwyczaj boli. Czas jest jedną z tych rzeczy, której nie pomnożysz, choćbyś bardzo chciała.
Dar w postaci czasu i naszego pełnego zaangażowania jest czymś, co wymaga od nas nie raz na prawdę dużo dyscypliny i wysiłku. Nawet jeśli znajdujemy 15-minutową przerwę w natłoku naszych zajęć, jesteśmy często po prostu nieobecni myślami- niezależnie, czy rozmawiamy z przyjaciółką czy układamy klocki z 5-latkiem. Czasami trudno jest poświęcić 100% swojej uwagi tylko tej drugiej osobie. Wsłuchać się w potrzeby- a nie tylko przytakiwać. Odłożyć telefon, zapomnieć o mailach i pracy. Popatrzeć w oczy i zaangażować się tak na poważnie.
Jaki jest sens dawać dziecku nowy rower, skoro nie masz czasu nauczyć go na nim jeździć?
Jaki jest sens obdarować babcię jedwabną apaszką, jeśli cały rok nie wpadniesz powiedzieć jej, jak bardzo ją kochasz?
Jakie znaczenie dla twojego męża będzie miał nowy zegarek, skoro z braku odmierzanego na nim czasu, coraz bardziej oddalacie się od siebie?
Jak myślisz- co woli twoje dziecko, babcia i mąż? Twojego czasu, zainteresowania, CIEBIE -czy tych wszystkich 'dodatków'?
Nie szukaj zamienników. To TY jesteś dla nich wyjątkowa i najważniejsza, a żaden prezent nie wynagrodzi twojej nieobecności. Absolutnie żaden. Tylko popatrz:



Ja też się popłakałam.
Baby... ;)

Przyjaźń
Możesz dać nie taką przyjaźń od poklepywania po plecach i przytakiwania. Nie taką 'do 22' i 'kiedy nie jestem zajęta'. Nie taką ze wstydem w tle. Nie taką 'kiedy mam dobry humor' i nie taką, co strzela fochy o byle co.
Możesz dać taką prawdziwą przyjaźń. Przyjaźń, która odbierze telefon o 2 w nocy. Która powie prosto w oczy, co trzeba szczerze powiedzieć. Mówi z miłością o niedoskonałościach, o jakich inni rozpowiadają tylko za plecami. Przyjaźń, która zawsze znajdzie czas. Nie wstydzi się niczego i przebacza, przebacza, przebacza...
Przyjacielem nie musimy wcale być tylko dla... przyjaciela. Dla męża, żony, mamy, siostry i dziecka też możesz być najlepszym przyjacielem. Przyjaźń to dar, który wiele wymaga, ale wart jest każdego poświęcenia.

Bóg
Najlepsze zazwyczaj zostawiam na koniec. Tak już mam.
I tym razem podarunek, który ma największą wartość, znalazł się na końcu listy..
Choćbyś nadal miała przepełniony grafik i nie miała czasu dla męża czy schorowanej babci.
Choć od czasu do czasu cierpliwości zabraknie w twoim kochaniu.
Choćbyś nie potrafiła zdobyć się na dotyk i poświęcić dla prawdziwej przyjaźni, to nadal możesz dać to, co najważniejsze- Boga.
Nie chodzi o suche biblijne fakty, spis zakazów i nakazów czy znajomość religijnych obrzędów. Chodzi o żywego Boga.
Możesz pokazać Jezusa swoją codziennością. Podzielić się Nim z tymi, których kochasz. Proste, a jak niewyobrażalnie trudne.
Człowiek, który ma Boga, ma wszystko. Ma podstawę i solidny fundament prawdziwie spełnionego i szczęśliwego życia- nie tylko tu na ziemi. Zna swój cel i widzi sens. Zna swoją tożsamość i wartość w Bożych oczach.
Chcesz tego dla swoich bliskich?
Więc nie zatrzymuj Go tylko dla siebie. Dziel się Bogiem, który mieszka w Tobie. Głoś ewangelię swoim życiem- to zawsze przemawia najgłośniej.
Najlepsze czym możesz podzielić się z drugą osobą, to Jezus.

Możesz w tym roku prawdziwie spełnić najskrytsze marzenia.
Dać bliskim to, o czym śnią po nocach i bez czego obejść się nie mogą w dzisiejszym złym i zakłamanym świecie.

Teraz możesz być pewna.

Modlitwa Mikołaja

Najdroższy Panie Jezu,

Nigdy nie miałem zamiaru zajmować Twojego miejsca.
Nigdy nie chciałem konkurować z Panem panów i Królem królów o serce człowieka.
Przecież to Ty jesteś Solenizantem.
To Twoje przyjście na świat świętuje cała ludzkość, choć tak często o tym zapomina.

Ja mogę obdarować jedynie szmacianą lalką, autkiem na sterowanie, markowym zegarkiem czy piękną biżuterią. Przynoszę kilka chwil radości i uśmiech na twarzy na krótki czas.
Ale to od Ciebie pochodzi dar bezgranicznej łaski i miłości. Miłości aż na krzyż.
Ty przynosisz wewnętrzne szczęście, które trwa wiecznie.
Ty pokazujesz prawdziwy cel i sens życia.
Jesteś największym i najdroższym prezentem, który kiedykolwiek był darowany człowiekowi.
Czy tego nie widzi?

Ludzie ślą do mnie listy pełne życzeń i niespełnionych marzeń. Mają nadzieję, że zrealizuję każde z nich.
Jednak tylko Ty słyszysz ciche modlitwy serc. Ty znasz niewypowiedziane pragnienia i potrzeby każdego człowieka. Spełniasz prośby tych, którzy Cię kochają i ufają Ci bezgranicznie.
Ty najlepiej wiesz, czego każdy z nich potrzebuje.
Wiesz, ile może unieść nie upadając.
Wiesz, ile zdoła przyjąć, nie wzbijając się w pychę.

Myślę, że jestem dosyć sławny. Wierzą we mnie miliony dzieci. Kochają, czekają, wypatrują.
Wszyscy o mnie słyszeli i przyjmują z otwartymi ramionami.
A przecież ja nigdy nie przywróciłem wzroku niewidomemu. nie uzdrowiłem sparaliżowanego.
Nie uciszyłem sztormu, nie chodziłem po wodzie i nie przywróciłem życia zmarłemu.
Dlaczego tak ochotnie goszczą mnie w swoich progach, a Ciebie nie chcą znać?
Dlaczego kochają, czekają, wypatrują.. a przed Tobą zamykają swoje serca?
Dlaczego opowiadają dzieciom bajki o mnie, a nie przekazują im ewangelii zbawienia, która jest prawdą?

Wielu takich jak ja można znaleźć na rynku, w centrum handlowym, supermarkecie.
Łatwo mnie podrobić. Wystarczy biała broda, odpowiednie przebranie i kilka miłych słów.
Ale jest tylko jeden Wszechmogący Bóg, którego nikt nigdy nie był i nie będzie w stanie zastąpić.
Ludzie często myślą, że coś lub ktoś inny jest w stanie wypełnić pustkę w ich sercu.
Niestety to tylko chwilowe substytuty. 'Zapychacze', które stają się bogami zamiast ciebie.
One nigdy nie wniosą prawdziwej pełni w życie człowieka.

Padam więc na kolana przed Tobą, drogi Jezu, by złożyć Ci hołd.
Oddać chwałę i uwielbienie, należne jedynie Tobie.

Dziękuję, że masz jeszcze cierpliwość.
Dziękuję, że jeszcze okazujesz łaskę.
Dziękuję, że wytrwale pukasz do serca każdego człowieka i czekasz.
Że 'dziś' jest dniem łaski i dniem zbawienia dla tego, który to serce dla Ciebie otworzy.

Dziękuję, że nie klękam teraz przed maleńkim bezbronnym dzieciątkiem, ale przed Wszechpotężnym Bogiem.

Amen

Droga Cenna Kochana

Mamy są różne.
Są takie, które przesypiają całą noc. Wstają wyspane o ludzkiej porze i z uśmiechem na twarzy witają nowy dzień.
Są też mamy, które zapomniały co to sen. Przedeptują kilometry w ciemnej sypialni z maleństwem na rękach. Budzą się kiedy wokoło jeszcze mrok i modlą się o siłę - tą fizyczną, żeby przetrwać kolejny długi dzień.

Są mamy, które mają szczęście być mamami na pełny etat. Nie muszą podporządkowywać się budzikom, szefom, nianiom i żłobkom. Kochają to co robią i w tym się spełniają. Oddają się macierzyństwu bez reszty, bo o pieniądze dba On.
Są też takie, które spać idą i budzą się z ciężarem. Kredyt zmusił je do pracy. Nie mają czasu na wycinanki, spokojne spacery przedpołudniem i całodniowe przytulanie. Nie mają czasu na nic innego poza pracą i bajką na dobranoc.

Jedne mamy gotują dwudaniowe obiady, pieką pyszne serniki i domowy chleb. Mają zamrażarki i słoiki pełne lata, własny warzywniak i bujny ogród.
Są i takie, które kupują mrożone gotowce na obiad i sztuczny chleb z chemią w supermarkecie. Nie wiedzą jak się hoduje pomidory i piecze szarlotkę. Ich ogródek to kilka podeschłych ziół na parapecie.

Niektóre mamy, w swoich mieszkaniach mają porządek. Ich dzieci nie rozrzucają klocków i nie brudzą mebli uklejonymi rączkami. Są zorganizowane i zadbane. Biegają, chodzą na fitness, do kosmetyczki i udzielają się w trójce klasowej.
Są i takie, które od roku nie odwiedziły fryzjera. Domu nie potrafią ogarnąć- nie ich bajka po prostu..noszą stare dresy i nieuczesane otwierają listonoszowi.

Są mamy, które czytają bajki, rysują i lepią z dziećmi z plasteliny i takie, które włączają bajki na tablecie, żeby spokojnie wypić kawę.

Są mamy, które wieszają na ścianie kalendarz z Maileg i takie, które zrobiły go z kawałków kartki na sznurku i suchego patyka. Inne nie mają go wcale- nie chcą, nie mogą, nie uznają.

Mamy, które kupują ręcznie szyte lale za kilkaset złotych i takie, które same miękkiego króliczka z krawatem synkowi uszyją.

Mamy, które nie mają kiedy spokojnie iść do toalety i takie, które mają czas pomalować paznokcie, obejrzeć ulubiony serial i przeczytać książkę z maleństwem u boku.

Są różne mamy i każda jest wyjątkowa, jedyna i najukochańsza w oczach dziecka.
Nie ma drugiej jak ty. Ani jednej.
Jesteśmy inne, ale w życiu prawie każdej z nas przychodzi taki czas- chwilka, kilka dni, może tygodni- kiedy wątpimy.
Wątpimy, że mamami powinnyśmy w ogóle zostać.
Wątpimy, że jesteśmy tymi właśnie wyjątkowymi, jedynymi i najukochańszymi w oczach dziecka.
I że nie ma drugiej takiej na calutkim świecie. Ani jednej.

Kiedy urodził się nasz pierworodny, nie myślałam, że czeka mnie kilka długich lat totalnego niedospania.