Tak samo jak ty

Nie wiem gdzie, nie wiem jak, nie wiem nawet za bardzo na jak długo.. ale uciec. Założyć pierwszą lepszą kurtkę wiszącą w przedpokoju, wsunąć baleriny, złapać torebkę z portfelem i kluczem od samochodu, a potem wyjść, trzaskając za sobą drzwiami.

Czasami zdarza mi się, tak samo jak Tobie - płakać. Takim płaczem z najprawdziwszymi łzami. Moje macierzyństwo to morze łez. I wiesz.. jeszcze nie nauczyłam się płakać bez wstydu. Nadal chowam się z tymi moimi łzami przed światem. Przed Mężem, Dziećmi, Mamą.. Najczęściej w łazience.

Jestem pewna, że Tobie też czasami nie chce się wstawać z łóżka. Wszystko jedno, czy o świcie, czy na zegarku ósma rano. Wcale nie pomaga myśl, że są, że czekają. Że muszę przygotować im ubranka i założyć na nogi kapcie Najmłodszej, bo poranki są już chłodne. Nie pomaga myśl, że czekają, aż zrobię im kanapki i że po prostu mnie potrzebują. Czasami marzę o tym, żeby się wyspać. Myśl o dzieciach nie dodaje mi energii. Ani odrobiny. Nie jest mi łatwiej, czasami nie są moją motywacją. Chcę zostać w ciepłym łóżku i dokończyć wszystkie zaczęte książki, pooglądać seriale, na które nigdy nie mam czasu, pomodlić się w spokoju..

Kiedy moje dzieci były malutkie, na całe zło świata nie pomagał jeden uśmiech. To nie działało na to niewypowiedziane zmęczenie, którego doświadczyłam. Na te wszystkie niezliczone noce, praktycznie bez nieprzerwanej godziny snu. Widok słodko śpiącego Cudu w moich ramionach, nie poprawiał mi nastroju po kilkugodzinnych atakach kolki.
Te kilka lat temu miałam wrażenie, że tylko mi uśmiech dziecka nie rekompensuje wszystkich trudności.. że jestem sama.

Tak samo jak Ty, mam gorsze dni. Takie, w których nic nie jest dobrze. Nic! W których kawa jest niedobra, Mąż nie taki, dzieci niegrzeczne, bułka za bardzo wypieczona.. a lubię jasną.
W te dni snuję się po domu, nie mogąc wykrzesać z siebie nawet odrobiny uśmiechu. Nic mnie nie cieszy, nic mnie nie zachwyca. Wszystkie cuda codzienności przechodzą mi pod nosem zupełnie niezauważone. Nie chce mi się z nikim rozmawiać. Nie chce mi się układać puzzli, a tym bardziej czytać książeczek. Nie chce mi się nikogo słuchać.
Mam takie dni.

Tak samo jak Ty, szukam w naszym wspólnym, rodzinnym świecie, miejsca tylko dla siebie. Dla tych rzeczy, których ja chcę i o których marzę. Szukam miejsca dla tego wszystkiego, za czym tęsknię od kiedy mam dzieci. Potrzebuję przestrzeni, w której mogę poczuć, że znowu jestem kimś więcej niż tylko mamą.
I tak. Tęsknię. Bardzo tęsknię za beztroską, za czasami, w których mogłam, a nie musiałam, za ciszą w niedzielny poranek..

Tak samo jak Ty, czasami idę na łatwiznę i serwuję na obiad kanapki.
Tak samo jak Ty, ratuję się bajkami, kiedy nie wiem w co włożyć ręce, albo kiedy chcę kupić sobie jeszcze kilka minut snu.
Tak samo jak Tobie, zdarzyło mi się zapomnieć o zmianie planu, o szkolnym przedstawieniu, o wywiadówce, o wpłacie za wycieczkę, o wydmuszkach na plastykę.. pomyliłam daty wizyty u lekarza. Kilka razy.
Tak samo jak Ty, czasami wychodzę z domu elegancko ubrana, a w drodze samochodem orientuję się, że Najmłodsza wytarła nos w moje granatowe spodnie, albo na szybko zdrapuję czekoladę z białej bluzki.

Zupełnie tak jak Ty, momentami mam serdecznie dosyć. Krzyczę. Muszę pobyć sama. Wzdycham, kiedy znowu przerywają mi rozmowę i zastanawiam się, czy na pewno się do tego wszystkie nadaję?!

Czy to wszystko sprawia, że jestem złą mamą? Gorszą mamą?
Nie.
Bo tak samo jak Ty, kocham ich nad życie i zrobię dla nich wszystko.
Pomimo moich gorszych dni, pomimo załamanych rąk i łez.
Pomimo tego wszystkiego, czym nie chwalę się koleżankom i czego nie pokazuję na Instagramie.
Nie jestem złą mamą i Ty też nią nie jesteś.
Jesteśmy ludźmi. Tylko ludźmi.
Jestem kobietą, która daje z siebie wszystko, żeby być najlepszą mamą dla swoich dzieci.
Wiem, że Ty też.

Pozwólmy, żeby nasze słabości przybliżały nas do Boga. Żeby nasza niemoc, wskazywała nam Jego wszechmoc.. ale wzajemna szczerość, niech przybliża nas do siebie. Niech wzmacnia nasze relacje.
Na co dzień potrzebujemy przede wszystkim bliskości Boga, ale bardzo potrzebujemy też siebie nawzajem!
Ja Ciebie, a Ty mnie.
Tak normalnie, naturalnie, bez spinania się, sztuczności..
Nie raz zdarzyło mi się udawać przed inną mamą, że wszystko ok. Uśmiechałam się szeroko, podczas gdy w środku wszystko płakało.
Czy zdarzyło cie się kiedykolwiek udawać? Że wszystko pod kontrolą, że jest dobrze, że jesteś szczęśliwa z trójką malutkich dzieci w domu, sama od rana do wieczora? Że wcale nie chcesz wracać do pracy? Że wcale nie brakuje ci wyjść z domu na zakupy, do kina..? Że wcale nie marzysz o tym, żeby wyjechać na wakacje bez nich? Żeby się wyspać? Zjeść spokojnie obiad?
Przecież masz to, czego chciałaś, dlatego teraz nie możesz pozwolić sobie na bycie nie do końca szczęśliwą i przyznanie, że wyobrażałaś sobie to wszystko zupełnie inaczej..
Czy zdarzyło ci się negować własne uczucia tylko dlatego, żeby ktoś inny nie pomyślał o tobie źle? A w szczególności inna mama.. bo względem siebie nawzajem jesteśmy niezwykle surowe.

Wiesz.. możesz tak dobrze udawać, że inne Kobiety naprawdę uwierzą, że jesteś perfekcyjna w każdym calu. Możesz tak dobrze chować się za maskami na każdą okazję, że ludzie wokół będą zachwycać się tym, jak dobrze sobie radzisz w każdej sytuacji.
Ale możesz też roztaczać wokół siebie atmosferę, która sprzyja szczerości i sprawi, że kobieta obok odetchnie z ulgą myśląc Jak dobrze, że ona ma tak samo jak ja.
Bez udawania.

Brakuje mi tego, Kochana Mamo.
Brakuje mi tej wolności, żeby móc być z Tobą szczera i jednocześnie nie oceniona.
Chciałabym wiedzieć, że masz tak samo jak ja. Że nie jestem sama, że ty też...
Bardzo mi tego brakuje.

Kochana, więcej wzajemnej szczerości, więcej empatii, więcej zrozumienia, mniej osądzania.
Mniej udawania.
Bo tak naprawdę wszystkie jesteśmy do siebie podobne.
Nie warto udawać, że jest inaczej.
Nie trzeba.

I kiedy w końcu przestaniemy chować się za maskami doskonałości, możemy się zdziwić, jak wiele jest mam, które mają tak samo.
Tak samo jak ja.
Tak samo jak Ty.










Ilustracja pochodzi z tej strony.