Dwa

Jutro, nasza malutka Dziewczynka skończy dwa latka.
Dwa!
Ta Córeczka, o którą modliliśmy się tyle lat, dzisiaj biega, śmieje się, karmi swoje lalki z butelki i bez przerwy śpiewa. Nie jakieś tam wlazł kotek na płotek. Nie aaa, kotki dwa.. ale całe piosenki. Takie trudne i dorosłe. Takie, co mają dwie zwrotki i refren do tego.
Ciągle jest jakaś taka nierealna w tych swoich maleńkich kucykach.
Ale jest i koloruje nasze życie na różowo.

Jutro nie będzie hucznej imprezy.
Nie zaprosiliśmy wszystkich kochanych Babć, Dziadków, Wujków i Cioć, nie zamówiliśmy tortu.
To wszystko dopiero za tydzień.. i powiem szczerze, że bardzo się z tego cieszę.

Bo jutrzejszy dzień to czas, w którym chcę się Nią szczególnie nacieszyć.
Szczególnie się o Nią modlić.
Szczególnie z Nią być.
Świętować Jej życie.. w szczególny sposób.


Ale dzisiaj jest piątek.
Jeszcze dzisiaj postaram się zapamiętać kolor jej włosków i oczu.
Za rok mogą być już zupełnie inne.

Jeszcze dzisiaj dokładniej przyjrzę się jej malutkiej buzi.
Za rok, jej twarz wydawać się będzie odrobinę bardziej dorosła.

Jeszcze dzisiaj wsłucham się uważniej w sposób, w jaki mówi i śpiewa.
Za rok nie będzie przekręcać już tylu słów.. i może przestanie nucić ulubioną kolędę do śniadania.

Jeszcze dzisiaj postaram się o to, żeby być blisko niej. Powygłupiamy się na łóżku, będę przytulać ją przed zaśnięciem i długo po tym, kiedy już zaśnie. Będę głaskać jej aksamitne włoski, policzki i rączki. Postaram się poczuć jej zapach wyraźniej, niż kiedykolwiek przedtem.
Bo kto wie, co będzie za rok..

Przecież jeszcze tylko dzisiaj jest moją malutką, roczną Dziewczynką.

I chociaż jestem mojemu kochanemu Bogu wdzięczna każdego dnia, że moje dzieci rosną zdrowe, mądre, uśmiechnięte.. to w takie dni jak dziś, łzy same napływają mi do oczu na myśl, że rosną zdrowe, mądre i uśmiechnięte tak nieubłaganie szybko..